VOORGROND (n. m.)
TERM USED IN EARLY TRANSLATIONS
VORGRUND (deu.)FILTERS
LINKED QUOTATIONS
Quotation
12 Want ons ordinancy moeste ghenieten
Eenen schoonen aerdt, naer ons sins ghenoeghen,
Als wy daer een insien oft doorsien lieten {Van een doorsien te laten, alst te pas mach comen.}
Met cleynder achter-beelden, en verschieten
Van Landtschap, daer t’ghesicht in heeft te ploeghen,
Daerom moghen wy dan oock neder voeghen
Midden op den voorgrondt ons volck somwijlen,
En laten daer over sien een deel mijlen.
[D'après NOLDUS 2008, p. 64:] 12 En effet, notre Ordonnance sera sans doute très belle, elle délectera notre esprit, si nous y laissons une percée ou échappée {Qu’on peut laisser une échappée si elle vient à point nommé.} avec au fond de petites figures et une perspective sur le Paysage où le regard peut se promener. Ainsi nous pouvons parfois permettre à notre peuple de s’asseoir au milieu du premier plan –derrière eux- une grande distance.
Conceptual field(s)
Quotation
De Beelden (om daar mede aan te vangen) moet een Schilder eerst aanleggen, ’t zy in een Kamer, Landschap of andere vergaderplaats van menschen.
{Kamern.} In een Kamer maakt men niet onvoegelijk, ’t agterste, dat verst afwijkt, op het laatste: {Landschappen.} dog in een Landschap na de beelden (als’er in koomen door de geschiedenis of vermaak) de logt, bergen en gronden van agteren na de voorgrond toe, en als zulx is gedaan, verçiert men ieder grond met zijne boomen, kasteelen, huisen tuinen enz. elk voorwerp en grond volgens die kragt en flaauwheid; die de nabyheid of verheid na evenredenheid volgens de doorzigtkunde gebied.
{Bloemstukken.} Een Bloemschilder mag wel eerst zijne bloemen en bladeren schilderen, die in ’t sonneligt dan die in de schaduwe koomen; […] waar na hy zijn hof of landschap zoodanig kan behandelen, als hy oordeelen zal, dat de welstand van zijn bloemen (of ook vrugten) die zijn voornaamste oogmerk zijn zullen toelaaten.
{en Zeestukken.} In Zeestukken legtmen eerst de logt en ’t water aan, […]
[translation: BEURS, en préparation, transl. Myra Scholz:] {About human figures} Human figures (to begin with them) should be painted first, whether in a room, a landscape, or some other place where people gather. {Rooms} In a room there is nothing wrong with painting last what is furthest away, receding in the distance. But in a landscape, after placing the human figures (included either for reasons of history or pleasure), one paints the sky, mountains, and grounds from the background to the foreground, and when this has been done, adorns each ground with its trees, castles, houses, gardens, etc., giving each object and ground the intensity or faintness corresponding to its nearness or distance, as perspective dictates. {Floral pieces} A painter of flowers can first paint the blossoms and leaves that appear in sunlight, then those in shadow, […] After that he can deal with the garden or landscape in a way that, in his judgment, is in keeping with the well-executed flowers (or fruits), which are his prime subject. {and sea pieces} In sea pieces one first lays in the sky and water, […]