THE SPECTATOR → art market
LINKED TERMS
Quotation
Voorwaar men hoeft zich dan niet te verwonderen, dat die Groote Meesters, haar zo veel aan de Teekening hebben laaten geleege leggen, en geen tyd of moeiten ontzien, om die volkoomentlyk te leeren, en daar door tot de hoogste top der volmaaktheid te geraaken, zynde verzeekert, dat zo zy een Eeuwige naam wilde verdienen, door dat middel dezelve zoude kunnen bekoomen. […] Hier zoude moogelyk iemand teegen werpen, dat de groote agting, die men voor zodaanige Printen en Teekeningen heeft, juist niet om de schoonheid of deugd is, maar eerder om de oudheid, voornaamentlyk, om dat zy zo quaalyk te bekoomen zyn, want het geen overvloedig en gemakkelyk te krygen is, werd doorgaans weinig geagt: welke Redeneeringe, by sommige niet onwaarschynlyk voorkoomen zou, maar myns oordeels, by de verstandige geen indruk vinden: […] Het is ook onweederspreekelyk, dat alles ’t geen volmaakt Schoon en Deugdzaam is, aldermeest gewenscht en ’t zorgvuldigste bewaard word.
[suggested translation, Marije Osnabrugge:] Truly one does not have to be amazed that those great masters, have placed so much emphasis on the Drawing and did not waste time nor effort, to learn it perfectly, and by that way reach the highest top of perfection, being certain, that if they had wanted to deserve an eternal name, they would be able to receive it by that means. […] Here one could perhaps object that the great esteem that we have for such prints and drawings are not because of the beauty or virtue, but rather for their age, mostly, because they are so difficult to get, as that which is abundant and easy to get, is often little esteemed; which argument would not appear to be unlikely to some, but to my opinion will not receive agreement from the wise: […] It is also indisputable, that everything which is beautiful and virtuous is most sought-after and kept in the most careful way.
Quotation
Il y a trois sortes de Connaissances sur le fait des Tableaux. La première consiste à découvrir ce qui est bon & ce qui est mauvais dans un même Tableau. La seconde regarde le nom de l'Auteur. Et la troisième va à savoir, si un Tableau est Original ou Copie.
Other conceptual field(s)
Quotation
Daer is oock noch een ander middel, waer door den Schilder hem selven een Vermaerde Naem kan maecken: Namentlijck dat hy somtijts, tijt en vlijt daer toe aenwent, om eenige van sijn beste ordinantien en teyckeningen in print uyt te geven: {Datmen sich door Printen uyt te geven kan in naem brengen.} Want vermits die de geheele Werelt door-wandelen, en in alle Liefhebbers handen komen, en dat de Schilderyen meest altijt maer in eene plaets blijven, soo is licht af te nemen dat men door eenige Print-Konst in de Wereldt te brengen, meerder bekent kan worden.
[suggested translation, Marije Osnabrugge:] There is also another way, by which the Painter can make a Famous Name for himself: Namely that he sometimes, uses time and effort to publish some of his best composition and drawings in print: {That one can make a name for himself by publishing Prints.} Because these spread all over the world, and come into the hands of all Amateurs, and paintings usually always stay in one place, it is easy to conclude that one can become more famous by bringing some Prints into the World.
Other conceptual field(s)
Quotation
Insonderheyt heeft dit seer sterck sijnen voortganck beginnen te nemen, soo wanneer als het gelt, eer, ende rijcke belooningh sijn kracht omtrent de Konstenaers heeft beginnen te Oeffenen, want de Gout-sucht heeft al van outs her den toom van Deught en Ondeught in sijn gewelt gehad; {Konsten worden voornamelijck door belooningh op gequeeckt.}
[suggested translation, Marije Osnabrugge:] This especially started to take its shape stronger when money, honour and a rich reward started to practise its power on the Artists, because the gold fever has always had the limits of Virtue and Vice in its power; {The arts are mainly cultivated through reward.}
Quotation
Nu gelijck de Schilder-Konst heeft toegenomen soo langh de mildtheyt ende rijcke belooningh der Grooten, de neerstigheydt der eergierige aenqueeckte om eenen onsterfelijcken naem te verkrijgen, wetende dat indien sy die konden bereycken het haer aen geen winste ontbreecken souden; {Soo langh de rijcke belooning duerde, was de Schilder-konst aen ’t bloeyen.} soo heeft sy in tegendeel wederom beginnen af te nemen soo dra de Gelt-Liefde, de Liefde tot de Konst, uyt de herten der mogende Coningen en Vorsten begonde te weeren, waer door aenstonts, de groote Meesters verminderden, en daer was by na niemant die de Konsten de handt boven ’t hooft hieldt;
[suggested translation, Marije Osnabrugge:] Since the Art of Painting has increased as long as the kindness and rich reward of the Great has stimulated the diligence of the ambitious [men] to receive an immortal name, knowing that if they would manage to get it they would not miss out on profit; {As long as the rich reward lasted, the Art of Painting was flourishing.} to the contrary, she has again started to decline as soon as the Love of Money, started to push the Love for the Art out of the hearts of powerful Kings and Rulers, because of which the great Masters diminished, and there was almost nobody who took care of the Arts;
Quotation
Quadre. On appelle ainsi toutes les bordures quarrées qui enferment quelque ouvrage soit de sculpture soit de peinture, ou autres choses, de quelque matieres qu’ils puissent estre ; Ce n’est pas qu’à l’égard des bordures rondes, ovales ou d’autres figures, on n’employe aussi ce mot abusivement. Car on nomme indifferemment Quadre la bordure ou la corniche qui environne un tableau. Outre que les Quadres servent d’ornement aux tableaux ; ils contribuent encore à les faire paroistre davantage. Aussi les marchands & les Curieux affectent de ne montrer jamais leurs tableaux, s’ils ne sont dans des bordures, afin qu’ils fassent un plus bel effet ; C’est pourquoy les italiens disent qu’une belle bordure qu’ils nomment corniche, est il Rufiano del quadro ; car parmy eux le mot de quadro est pris pour tableau. V. p. 172. 176. Pl. XXVIII.
Other conceptual field(s)
Quotation
Il y a trois sortes de Connaissances sur le fait des Tableaux. La première consiste à découvrir ce qui est bon & ce qui est mauvais dans un même Tableau. La seconde regarde le nom de l'Auteur. Et la troisième va à savoir, si un Tableau est Original ou Copie.
Other conceptual field(s)
Quotation
Il y a trois sortes de Connaissances sur le fait des Tableaux. La première consiste à découvrir ce qui est bon & ce qui est mauvais dans un même Tableau. La seconde regarde le nom de l'Auteur. Et la troisième va à savoir, si un Tableau est Original ou Copie.
Other conceptual field(s)
Quotation
Doch overmids d’outste en beste Konstenaers de voornaemste kracht haeres wercks niet soo seer en stelden in ’t opghepronckte cieraet van schoone en kostelicke verwen als in een slecht effene maniere van wercken doe ter tijd ghebruyckelick, so plaght sich desen gantsch prijswaerdighen naer-yver ontrent d’eenvoudigheydt der Konste so gheluckighlick besigh te houden, dat de Konst-gherige Nae-yveraers de soete vermaeckelickheyd der konste (die uyt sulcken onbedwongen naevolghinghe ontstond) recht ghesmaeckt hebbende, met eene oock tot meerder neerstigheydt ontsteken wierden, niet alleen doer d’aenmerckinghe van het menighvuldighe gebruyck deser Konsten, maer oock door d’aenmerckinghe van d’overgroote eere die de Konstenaers allenthalven plaghten te genieten. Dese ghenoten eere was ’t smaeckelicke hengelaes, waer door haeren vlijt wierd opghescherpt om so gretighlick nae de Konst te snacken, dat sy haer selven met de daghelicksche Konst-oeffeningh van andere Meesters niet langher en verghenoegden, soeckende altijd door een vrymoedighe stoutvaerdigheyd yet niews aen te vanghen.
[Suggested translation, Marije Osnabrugge:] Yet while the oldest and best Artists did not place the main power of their work as much in the affected jewel of beautiful and expensive paints as in a bad plain manner of working which was common at that time, consequently this truly praiseworthy envy tends to happily busy itself with the simplicity of Art, that the Art-coveting Zealots – having truly tasted the sweet pleasure of art (which came forth from such unrestrained imitation), are immediately kindled to more diligence, not only out of consideration of the manifold application of these Arts, but also out of consideration of the major honor that Artists tend to enjoy everywhere. The experience of this honor was the tasty bait, because of which their diligence was sharpened to long eagerly after the Art in such a way, that they did no longer contend themselves with the daily Art-practice of other Masters, always searching to start something new because of a confident boldness.
In the introduction to the second book, Junius discusses the competition amongst the earliest painters. He explains how a desire for honor (‘eer’) stimulated the audacity (‘stoutmoedigheid’) of artists in trying to surpass each other. As such, ‘eer’ is used here in the sense of fame, the result of successful artistic competition. [MO]
Other conceptual field(s)
Quotation
Alhoewel nu d’oude Konstenaers buyten twijfel door de hitte haeres volgh-lusts en door d’onverdraeghelicke onwederstaenlicke prickelen des naer-yvers krachtighlick tot een gantsch ernstighe oeffeninghe deser Konsten aengedreven wierden, nochtans moghen wy niet dencken dat dese Konsten aleen door d’onderlinghe Aemulatio der Konstenaeren ghevoordert sijn gheweest, maer wy houden ’t daer voor dat den grooten naem van vele welsprekende mannen de wackere gheesten der Konstenaeren met eenen oock opgheweckt heeft om yet wat te verrichten ’t welck dierghelijcke eere verdienen mocht.
[Suggested translation, Marije Osnabrugge:] Although the old Artists were without a doubt driven forcefully by the heat of their desire to imitate and by the unbearable irresistible incentives of envy towards serious practice of these Arts, still we should not think that these Arts have only advanced through the mutual Emulation of Artists, but we insist that the great name of many eloquent men have simultaneously incited the alert minds of Artists to do something which might deserve such an honor.
Other conceptual field(s)
Quotation
[Suggested translation, Marije Osnabrugge:] As the Athenians thought to have great reason to honour and serve their patron god Minerva above all the other Gods and Godesses, as such they thought it well to erect a beautiful statue for her on an elevated base; they commissioned two of the very best Artists, Alcamenes and Phidias¸to do this; and they meanwhile let it be known that the statue that was to be judged the best in everyone’s judgement, would be paid for with a nice sum of money, so the Artists eagerly went to work, driven by the hope for great profit and greater honour that appeared would follow from it. Alcamenes was completely inexperienced in the Mathematical Arts, and thought that he had acquitted himself farily well, when his statue appeared beautiful to those who were standing close. Phidias on the other hand had decided, according to the knowledge that he had from the Geometrical and the Optical sciences, that the whole appearance of the statue would change following the situation of the envisioned height, (…) as such saw the tides change within a matter of hours; because as the sweetness that one could perceive up close in the lovely statue of Alcamenes, disappeared because of the height and changed into a certain hardness, as such the crooked deformity of Phidias’ statue was softened miraculously by the forshorthening of the heightened location, and the difference in craftsmanship between the two artists was so remarkably large, that the one received the deserved praise, the other, on the other hand, was brought to shame with his work, see […]
In recounting the story of the competition between Alcamenes and Phidias for the commission of a statue of Minerva, Junius introduces the term profit (winst) to describe the motivation of both artist to win the competition, besides the great honour (eer) that would be bestowed upon them. In the Dutch edition, JUnius is much more explicit than in the English and Latin edition in his analysis of why Phidias’ sculpture was more successful in the end. He explains and identifies the foreshortening as the decisive factor. [MO]
Quotation
Insonderheyt heeft dit seer sterck sijnen voortganck beginnen te nemen, soo wanneer als het gelt, eer, ende rijcke belooningh sijn kracht omtrent de Konstenaers heeft beginnen te Oeffenen, want de Gout-sucht heeft al van outs her den toom van Deught en Ondeught in sijn gewelt gehad; {Konsten worden voornamelijck door belooningh op gequeeckt.}
[suggested translation, Marije Osnabrugge:] This especially started to take its shape stronger when money, honour and a rich reward started to practise its power on the Artists, because the gold fever has always had the limits of Virtue and Vice in its power; {The arts are mainly cultivated through reward.}
Quotation
Tien jaar om het verstand te rypen, en den geest op te wekken, is twee en twintig. Tien jaar om het leeven te onderzoeken en t’ordineeren, is twee en dertig; dan noch tien om uit te munten in ’t algemeen, zo in Theorie als Practyk, maakt zaamen twee en veertig, die nu vyftig, en meer bereiken kan, zyn de jaaren om een doorlugtigen naam, eer en geld te verkrygen. Zo is ’t dat ik de koers gereekent, of liever verdeeld heb, van een braaf Schilder, of Konstenaars leeven. Doch den Heemel beschikt het naar zyn welgevallen, helpt den eenen wat vroeg, en den anderen wat laater, absque ingenio, labor inutilis, dat is, zonder bequaamheid is ’t vergeefs gearbeid. Dierhalven zo leert ons de ervarentheid, dat de alderbeste middelen om in de Teekenkonst te vorderen is, wanneer men jong zynde, een bequaame geest, goed onderwys, en een volstandige naarstigheid heeft: waar van de laatste, de moeielykste dingen, gemakkelijk doet worden.
[suggested translation, Marije Osnabrugge:] Ten years to ripen the mind and incite the spirit, makes twenty-two. Ten years to investigate the life and to compose, makes thirty-two; then another ten to excel in general, both in Theory and Practice, makes forty-two, he who can reach fifty, which are the years to obtain an illustrious name, honour and money. This is how I count, or rather divide, the course of the life of a good Painter or Artist. Yet the Heaven determines it to its own desire, helps one [ndr: artist] a bit early, the other somewhat later, absque ingenio, labor inutilis, that is: without aptitude labour is in vain. Therefore the experience teaches us, that the best means to advance in the Art of Drawing is to have an adequate spirit, good instruction and enduring diligence: the latter makes the hardest things easy.
Other conceptual field(s)
Quotation
Van welcke Menschen seer licht is af te nemen, hoe verre het uyt hunne ghedachten moet wesen, selfs een Konstighe vont ten nutte van haren naesten, uyt te vissen, en in ’t licht te brenghen. {Wat van de sodanige te denken staet.} Men kan de sulcke bequaemelijck stellen onder de Onkundighe, die den Rijckdom van een brave Konst te bezitten, noyt genoten hebben. ’t Moet desweghen niemandt vremt duncken datter veele wetenschappen het ongeluck hebben, datse vanden meesten hoop kleyn geacht, Ja veele uytnemende Konsten veracht en deftige Werck-Meesters met kleyne eerbiedigheyt aengesien werden. Het schijnt (seght Sidonius Apollinaris seer wel) als door een natuerlijck ghebreck in de herten der Menschen ingeprent te zijn, dat die gene welcke de Konsten niet en verstaen, oock vande Konstenaers weynigh wercks maecken. {De Konsten hebben geen grooter Vyanden als diese niet en verstaen.} Maer om een woordt uyt de Borst te spreken: wie sal als een verstandigh Man, eenighe Konst beminnen, die niet met de alder grootste eerbiedigheyt de Schilder-konst, als een opperste Voogdesse, Voordt-brengster ende Bestierster aller Konsten, en sal Eeren een Konst uyt aenleydingh der Natuer voor komende, en de volmaecktheyt der selve tot een Meesterse bezit.
[suggested translation, Marije Osnabrugge:] Of these People it is easy to understand, how estranged it must be from their minds to figure out and bring to light an Artful idea to help those close to them. {What should be thought about such people.} One can hardly place them under the Incapable, who have never enjoyed the Richness of a brave Art. Therefore, it would not be strange to anyone that many sciences have the misfortune, that they are undervalued by most, Yes many excellent Arts are despised and distinguished Artisans seen with little respect. It seems (says Sidonius Apollinaris very well) to be imprinted by a natural flaw in the hearts of Men, that those who do not understand the Arts, also pay little attention to the Artists. {The Arts have no greater enemy than those who do not understand them.} But to speak from the heart: which sensible Man would love any Art, who would not Honour the Art of Painting with the utmost respect – as the highest Guardian, Creator and Governor [ndr: in Dutch, these titles are feminine] of all Arts – an Art springing forth from Nature and the perfection of it until a Master possesses them.
Other conceptual field(s)
Quotation
De Poesije ende de Schilder-Konst sijn oock daer in malkanderen gelijck datse haer selven allebeyde meest met d'imitatie besigh houden. Wy sien 't daghelicks hoe niet alleen de Poeten maer oock de Schilders door eenen onderlinghen naer-yver ofte aemulatie de ghedaente der Goden met een stoute handt af-beelden, oock soo besteden sy haeren arbeydt om den mensche met t'saemen 't menschelick bedrijf uyt te drucken.
[Suggested translation, Marije Osnabrugge:] Poetry and Painting are also equal to each other, in that they occupy themselves mostly with imitation. We see daily how not only the Poets but the Painters as well because of a mutual envy or emulation portray the shape of Gods with a bold hand, just as they use their labor to express together the human activity.
In this citation, Junius connects emulation to ‘naer-yver’ (envy), but makes a difference. Emulation is used in the practical sense of ‘emulating’ colleagues and is seen as an aspect of the work of painters. Junius refers to the aemulation between Painters (and Poets) amongst themselves. Junius remarks on the similarity between painters and poets : both compete amongst eachother while depicting the Gods, so he sees no difference between painting and poetry here. [MO]
Other conceptual field(s)
Quotation
Den almoghenden God, als wesende den eenighen rijcken springh-ader alles goeds, word hier Godvruchtiglick in d’eerste plaetse gestelt; wiens oneyndelicke goedertierenheydt de herten der Ouders ghestaedighlick verweckt, om goede sorge over haere Kinderen te draeghen, ten eynde dat haere liefste panden ghetijdighlick in handen eenes goeden ende ghetrouwen Leer-meesters overghelevert sijnde, niet allen d’eerste grondslaeghen maer oock d’allerdiepste gheheymenissen der Konste van kinds beenen aen moghten indrinken. Indien het dan gheviel dat de Leerlingen haere leer-jaeren gheeyndight hebben ’t goede voorschrift der Meesters achter den rugghe bestonden te versmijten, ende haer eyghen hoofd tot naedeel van de konst te volghen, so plaght de vreese van strenghe wetten teghen de verdervers der konsten ghemaeckt dese haere onghebondenheyt krachtighlick te betoomen: indien sy daer en teghen van oprechtigheyd haerer eerster onderwijsinghe in het minste niet ghesint waeren af te wijcken, so wierden sy in desen standvastighen loop dapper ghestijft door eenen sekeren Naer-yver ofte Aemulatie, die de wackere verstanden gheen ruste liet ghenieten tot dat sy niet alleen haer Meester achterhaelden; maer ook de Meesters haerer Meesters te boven gingen.
[Suggested translation, Marije Osnabrugge:] The almighty God, being the only rich vein of all things good, is Devoutly placed here in first place; whose endless mercy steadily causes in the hearts of Parents to take good care of their Children, lest their dearest offspring are delivered timely to the hands of a good and loyal Master, may they not only drink in the first principles but also the deepest secrets of Art from childhood on. If it then happens that the Pupils, having finished their period of training, throw away the good instruction of the Master behind his back and follow their own mind to the disadvantage of the art, then the fear of strict laws made against the corruptors of the arts is apt to strongly bound this licentiousness: however, if out of honesty they never intended to deviate from their first instruction, then they are valiantly strengthened in this firm course through a certain envy or emulation, which would not allow the mind to enjoy any rest until they would not only overtake their Master; but also surpass the Masters of their Masters.
In the introduction of the second book, Junius focuses on the education of an artist. After a period of guided instruction by a master, an artist will continue to develop himself individually. During this period, some artists diverge from the basic principles that they were taught by there master. A strong force behind this independent artistic development is ‘na- ijver’ or ‘aemulatie’. Junius describes this force as the drive to be better than all other artists, from the present and past. As such, ‘na-ijver’ or ‘aemulatie’ is both a positive and a negative phenomenon, as it motivates artists to develop themselves albeit sometimes in the ‘wrong’ direction. [MO]
Other conceptual field(s)
Quotation
Ghelijck nu de vreese van strenghe wetten in de verkeerdelick laetdunckende beghinners soo veele te weghe broght, dat sy haer selven ten minsten binnen de schreve hielden, soo wrocht d’Aemulatie (aldus wordt den naer-ijver ofte naevolghenslust gemeynlick gheheeten) noch vele krachtigher inde leersaeme Scholieren, wanneer sy niet alleen door een goedaerdighe ghesegghelickheyd bleven by ’t ghene sy van haere ghetrouwe onderwijsers ontfanghen hadden, maer wanneer sy boven dien d’aller beste wercken haerer meesters en ander Konstenaeren door een rusteloose eergierigheyd sochten t’overtreffen. De naevolghenslust is krachtiger dan de straffe en vreese die uyt de wetten ontstaet, seght Tacitus Annal. III. Cap. 15.
[Suggested translation, Marije Osnabrugge:] Just like the fear of severe laws stirred so much in the conceited beginners, that they at least kept themselves within the limits, as such the Emulation (as one commonly calls the envy or desire to imitate) is far more powerful in the studious Pupils, when they would not just stay within the kind reasonability of that which they had received from their loyal teachers, but when they would moreover try to surpass the very best works of their masters and other artists because of a restless pride. The desire to imitate is more powerful than the punishment and fear that springs from the laws, says Tacitus (…).
Junius discusses the advantage of competition amongst artists. He coins the term ‘aemulatie’ and its equivalents ‘na-ijver’ and ‘naevolghenslust’ to describe the need and habit of artists to try to surpass the (best) works of other artists, including their masters. In particular, he suggests that emulation may be the source of greater progress than following the strict rules of the trade. [MO]
Other conceptual field(s)
Quotation
Themistius gaat noch verder, ’t Is den mensche aengheboren, seght hy {orat.3), nae sijn uyterste maght te besorghen, wat met een sekere soorte van aemulatie uytghevoert moet worden; ghelijck het in ’t teghendeel met sijne nature overeenkomt sorghlooslick te verrichten, wat sonder eenighte aemulatie ghemackelick toegaet, ’t maeckt ons traegh ende naelatigh, wanneer ons yet sonder eenen med-begheerder te doen staet: Ons gemoed wordt daerenteghen verweckt om hoogher op te stijghen, als het andere soeckt te boven te gaen. Dewijl het dan blijckelick is dat de kloeckste verstanden doorgaens henen door d’ontijdelicke prickelen der aemulatie tot grooter saecken krachtighlijkck worden aenghedreven, soo volght daer uyt dat het een ghewis merck-teycken van een swaer ende onlustigh ghemoed is, wanneer sich yeman door de groote menighte der gener die met eenene sonderlinghen ernst nae de volmaecktheyd eenigher Konsten trachten niet bewogen en vindt om ’t selvighe mede te doen.
Het Tweede Boeck, Capittel V.2, p.96
d’Aemulatie koestert de verstanden, seght hy [NDR: Velleius Paterculus] {sub finem libri primi hist.}
[Suggested translation, Marije Osnabrugge:] Themistius goes even further, It is innate to man, he says {…}, to complete with the utmost capacity, that which has to be executed with a certain kind of emulation; likewise, to the contrary it coincides with his nature to execute carelessly those things, which ensue without any emulation, it makes us slow and negligent, when we have to do something without a competitor: To the contrary, our mind is provoked to rise higher, when it attempts to surpass the other. While it is obvious that the brightest minds are usually driven to great things through the untimely incentives of emulation, as such it follows that it is a clear sign of a heavy and unwilling mind, when someone is not moved by the great crowd of those who with an extraordinary seriousness aim at the perfection of some Arts to do the same as well.
Junius cites Themistius, who discussed the role of human nature in the behavior of artists. On the one hand, man has an innate drive to surpass others, called ‘aemulatie’ (emulation). On the other hand, if there are no competitors, man becomes negligent and slow. As such, ‘aemulatie’ is described as an innate quality of artists. The English edition (1638) does not include the citation from Themistius. [MO]
Other conceptual field(s)
Quotation
Alhoewel nu d’oude Konstenaers buyten twijfel door de hitte haeres volgh-lusts en door d’onverdraeghelicke onwederstaenlicke prickelen des naer-yvers krachtighlick tot een gantsch ernstighe oeffeninghe deser Konsten aengedreven wierden, nochtans moghen wy niet dencken dat dese Konsten aleen door d’onderlinghe Aemulatio der Konstenaeren ghevoordert sijn gheweest, maer wy houden ’t daer voor dat den grooten naem van vele welsprekende mannen de wackere gheesten der Konstenaeren met eenen oock opgheweckt heeft om yet wat te verrichten ’t welck dierghelijcke eere verdienen mocht.
[Suggested translation, Marije Osnabrugge:] Although the old Artists were without a doubt driven forcefully by the heat of their desire to imitate and by the unbearable irresistible incentives of envy towards serious practice of these Arts, still we should not think that these Arts have only advanced through the mutual Emulation of Artists, but we insist that the great name of many eloquent men have simultaneously incited the alert minds of Artists to do something which might deserve such an honor.
Other conceptual field(s)
Quotation
L. Mummius toonde in desen wel te rechte sijn onnooselheyt, soo wanneer hy Corinten ingenomen hadde, ende meest alle de Schilderyen ende Pronck-beelden na Roomen liet brengen, belastende de Schippers ende Overste dat hy aldien sy eenige van die quamen te verliesen of te breecken, dat sy daer voor wederom nieuwe soude moeten maecken. {Groote hebben somtijts kleyne kennis van de Konsten.} {Exempelen daer van.} Gewisselijck heeft dese gemeent dat het maer met hermaecken genoegh was, ende dat alle Meesters elkanderen in Konst ghelijck waeren. Even soo wiert seecker aensienlijck Duytser (die te Roomen een deftige Schilderye van een oude Tronye sagh) gevraeght wat hy soodanigen Stuck wel soude Extimeeren? Waer op hy uyt goeder meeninge antwoorden, al was die Vent levendigh, soo wilde ick hem te geefts niet hebben. Sich inbeeldende dat een Oude gerimpelde Tronye, geen Konstige Schilderye konde wesen.
[suggested translation, Marije Osnabrugge:] Lucius Mummius showed his ignorance in this regard, as when he had conquered Corinth, and had almost all Paintings and Statues be brought to Rome, making the Captains and Commandor responsible that if they happened to lose any of them or break them, that they would have to make new ones for them. {The Great sometimes have little knowledge about the Arts.} {Examples of this.} Certainly he thought that it would suffice just to make them again, and that all Masters were equal to each other in the Art. Similarly a certain German (who saw a remarkable Painting of an old Face in Rome) was asked how he would Estimate such a Piece? To which he answered out of his good opinion, even if that guy were alive, I would not want to get him for free. Believing that an Old wrinkled Face, could not be an Artful Painting.
Other conceptual field(s)
Quotation
De bysondere fortuyne der Konstenaeren dient eyndelick tot besluyt van het ghene wy tot noch toe geseyt hebben; aengesien de vaerdighe toegheneyghtheyd onser Konst-lievende nature, de sorghvuldigheyt van goede Ouders en trouwe Meesters, de vreese van strenghe wetten, des naeryverslust, de eenvoudigheyt en soetigheyd deser Konsten, als oock alle d’andere voorgaende middelen sonder de bysondere fruyne der Konstenaeren seer weynich vermoghen. Dient ondertusschen aenghemerckt, dat wy alhier niet en spreken van dat blindt gheval ’t welck den Hond van Protogenes en ’t Paerd van Nealces door ’t behulp van een onverduldighe korselheyd volmaeckt heeft; maer van die fortuyne, de welcke den Konstenaer als haer eenigh dierbaer troetel-kind gunstighlick omhelst en by der hand neemt, om hem in de kennisse van groote Koninghen en maghtighe Princen te brenghen. (…) Alhoewel het dan blijckelick is dat de bysondere Fortuyne der Konstenaeren een sonderlingher ghewight heeft, nochtans moghen wy niet dencken dat de gantsche Fame der Konstenaeren maer alleen aen de Fortuyne hangt; want het immers vereyscht wordt dat sich den Konstenaer door ’t eene of ’t andere werck soude bekent maecken, eer hy de goede gunste van d’allergheringhste Liefhebbers kan verwerven.
[Suggested translation, Marije Osnabrugge:] The special fortune of Artists then serves as a conclusion of that which we have said until now; as the able inclination of our Art-loving nature, the carefulness of good Parents and loyal Masters, the fear of strict laws, the desire to emulate, the simplicity and sweetness of these Arts, just like the other aforementioned means are capable of very little without the special fortune of Artists. In the meantime we should mention, that we do not speak here of that blind case in which the Dog of Protogenes and the Horse of Nealces have been completed by means of an impatient moodiness; but of that fortune, which embraces the Artist as her only precious darling and takes him by the hand, to introduce him to great Kings and powerful Princes. (…) Although it is then clear that the special Fortune of Artist has a remarkable weight, yet we should not think that the entire fame of Artists only depends on Fortune; because it is necessary that an artist makes himself known by means of one or another work, before they can obtain the good favor of the most humble Amateurs.
Other conceptual field(s)
Quotation
De bysondere fortuyne der Konstenaeren dient eyndelick tot besluyt van het ghene wy tot noch toe geseyt hebben; aengesien de vaerdighe toegheneyghtheyd onser Konst-lievende nature, de sorghvuldigheyt van goede Ouders en trouwe Meesters, de vreese van strenghe wetten, des naeryverslust, de eenvoudigheyt en soetigheyd deser Konsten, als oock alle d’andere voorgaende middelen sonder de bysondere fruyne der Konstenaeren seer weynich vermoghen. Dient ondertusschen aenghemerckt, dat wy alhier niet en spreken van dat blindt gheval ’t welck den Hond van Protogenes en ’t Paerd van Nealces door ’t behulp van een onverduldighe korselheyd volmaeckt heeft; maer van die fortuyne, de welcke den Konstenaer als haer eenigh dierbaer troetel-kind gunstighlick omhelst en by der hand neemt, om hem in de kennisse van groote Koninghen en maghtighe Princen te brenghen. (…) Alhoewel het dan blijckelick is dat de bysondere Fortuyne der Konstenaeren een sonderlingher ghewight heeft, nochtans moghen wy niet dencken dat de gantsche Fame der Konstenaeren maer alleen aen de Fortuyne hangt; want het immers vereyscht wordt dat sich den Konstenaer door ’t eene of ’t andere werck soude bekent maecken, eer hy de goede gunste van d’allergheringhste Liefhebbers kan verwerven.
[Suggested translation, Marije Osnabrugge:] The special fortune of Artists then serves as a conclusion of that which we have said until now; as the able inclination of our Art-loving nature, the carefulness of good Parents and loyal Masters, the fear of strict laws, the desire to emulate, the simplicity and sweetness of these Arts, just like the other aforementioned means are capable of very little without the special fortune of Artists. In the meantime we should mention, that we do not speak here of that blind case in which the Dog of Protogenes and the Horse of Nealces have been completed by means of an impatient moodiness; but of that fortune, which embraces the Artist as her only precious darling and takes him by the hand, to introduce him to great Kings and powerful Princes. (…) Although it is then clear that the special Fortune of Artist has a remarkable weight, yet we should not think that the entire fame of Artists only depends on Fortune; because it is necessary that an artist makes himself known by means of one or another work, before they can obtain the good favor of the most humble Amateurs.
Junius discusses the different factors for an artist to be successful. After repeating the factors which he has already mentioned in other parts of the text (upbringing, education, talent, following the principles, competition and the nature of art), he introduces the factor ‘fortuin’ (fortune). This fortune, which could perhaps be translated as ‘luck’, gives the artist just a little bit of extra chance to make it. However, Junius makes haste to add that ‘fortuin’ alone is not enough to obtain the favor of patrons. [MO]
Other conceptual field(s)
Quotation
Insonderheyt heeft dit seer sterck sijnen voortganck beginnen te nemen, soo wanneer als het gelt, eer, ende rijcke belooningh sijn kracht omtrent de Konstenaers heeft beginnen te Oeffenen, want de Gout-sucht heeft al van outs her den toom van Deught en Ondeught in sijn gewelt gehad; {Konsten worden voornamelijck door belooningh op gequeeckt.}
[suggested translation, Marije Osnabrugge:] This especially started to take its shape stronger when money, honour and a rich reward started to practise its power on the Artists, because the gold fever has always had the limits of Virtue and Vice in its power; {The arts are mainly cultivated through reward.}
Quotation
Tien jaar om het verstand te rypen, en den geest op te wekken, is twee en twintig. Tien jaar om het leeven te onderzoeken en t’ordineeren, is twee en dertig; dan noch tien om uit te munten in ’t algemeen, zo in Theorie als Practyk, maakt zaamen twee en veertig, die nu vyftig, en meer bereiken kan, zyn de jaaren om een doorlugtigen naam, eer en geld te verkrygen. Zo is ’t dat ik de koers gereekent, of liever verdeeld heb, van een braaf Schilder, of Konstenaars leeven. Doch den Heemel beschikt het naar zyn welgevallen, helpt den eenen wat vroeg, en den anderen wat laater, absque ingenio, labor inutilis, dat is, zonder bequaamheid is ’t vergeefs gearbeid. Dierhalven zo leert ons de ervarentheid, dat de alderbeste middelen om in de Teekenkonst te vorderen is, wanneer men jong zynde, een bequaame geest, goed onderwys, en een volstandige naarstigheid heeft: waar van de laatste, de moeielykste dingen, gemakkelijk doet worden.
[suggested translation, Marije Osnabrugge:] Ten years to ripen the mind and incite the spirit, makes twenty-two. Ten years to investigate the life and to compose, makes thirty-two; then another ten to excel in general, both in Theory and Practice, makes forty-two, he who can reach fifty, which are the years to obtain an illustrious name, honour and money. This is how I count, or rather divide, the course of the life of a good Painter or Artist. Yet the Heaven determines it to its own desire, helps one [ndr: artist] a bit early, the other somewhat later, absque ingenio, labor inutilis, that is: without aptitude labour is in vain. Therefore the experience teaches us, that the best means to advance in the Art of Drawing is to have an adequate spirit, good instruction and enduring diligence: the latter makes the hardest things easy.
Quotation
Indien staet zijnde, is het tijt om na eerlijck Gewin en Rijckdom om te sien. {3. Tijt van een groot Meester om Rijckdom te krijgen.} Soo ras men sich kan verseeckeren datmen door sijn gedane Neerstigheydt een volkomen Meester geworden is, die sonder alle hulp van andere onderwijsers alleen kan voort studeeren, en dat sijnen Naem daer by begint vermaert te werden, soo moetmen trachten sich selven over al in de gunste der Menschen in te dringhen; {Gunste der groote en Konstkenners.} insonderheyt meest ontrent de groote, als Koningen, Princen, Vorsten en Heeren, ende wel voornamentlijck by die, welcke door Liefde tot de Konst, de Konstenaer beminnen, ende deselve door rijckelijck te beloonen de handt boven ’t hooft houden: Oock omtrent verstandighe en Geleerde Heeren, die goede Konst-kenders zijn, ende u hier en daer konnen voor-draghen, en Recommanderen daer wat Meesterlijcks te maecken valt.
[suggested translation, Marije Osnabrugge:] When one has arrived there, it is time to look after honest Profit and Wealth. {3. Period for a great Master to obtain Wealth.} As soon as one can be sure that he has become a perfect Master through his past Diligence, who can proceed his studies without any assistance of other teachers, and moreover that his name is starting to become famous, as such one should attempt to come into the favor of Men everywhere; {The favor of the great and the Connoisseurs.} especially with regard of the great such as Kings, Princes, Rulers and Lords, and principally with those who, for the Love of Art, love the Artist and protect him by rewarding him copiously: Also with regard to sensible and Learned Gentlemen, who are good Connoisseurs, and may be able to introduce you here and there and advice were something Masterly is to be made.
Quotation
Daer plaght ghemeynlick op ’t gheniet van d’eere een vrymoedige stoutvaerdigheyd der Konste te volghen. ’t Is ongelooflick, seght Plinius {Lib. xxxiv. Cap.7}, hoe dapper de Konst, eerst door een gheluckighe uytkomste, en daer nae door een seeckere stoutmoedigheyd heeft toeghenomen. Alwaer wy door de gheluckighe uytkomste anders niet en moghen verstaen, dan d’aensienlicke eerbiedigheyd die dese Konsten hadden soo langhe als Koningen en Republijcken veele wercks van de selvighe maeckten. Daer nae, seght Plinius noch voorder wierd de Konst dapper ghevoordert door een seekere stoutmoedigheyd, ons met dese woorden te verstaen ghevende dat de voornoemde gheluckighe uytkomste de Konstenaers door ’t gevoelen van de soete eer-ketelingh soo verde braght dat sy sich niet en schroomden de hand aen eenighe nieuwe en onghehoorde wercken te slaen, de gheweldighe Colossen van d’oude Meesters gheven hier van ghetuyghenis; en Plinius, in de voorghemelde plaetse, naemt eenighe Colossisiche wercken der ouder Konstenaeren tot bewijs van haere voordvaerende stoutmoedigheyd. Zeuxis was meest van allen vermaerd over sijne stoutigheydt; hy is vaerdighlick door de deure die hem Apollodorus gheopent hadden inghestept, seght Plinius wederom in de selvighe plaetse, het penceel, ’t welck nu vry wat bestaen dorst, tot meerder eere ende aensienlickheyd brengende. Van de stoutigheyd deses uytnemenden Konstenaers siet Lucianus in sijn Boecksken ’t welck Zeuxis gheheeten wordt.
[Suggested translation, Marije Osnabrugge:] Usually, a candid audacity of the Art tends to follow the benefit of the honor. It is unbelievable, says Plinius {…} how quickly the Art has increased, first through a fortunate result, and after that by a certain audacity. Where, by the fortunate result, we should understand nothing else but the notable respectability that these Arts had as long as Kings and Republicans put a lot of effort in them. After that, says Plinius furthermore, the Art progressed quickly through a certain audacity, explaining to us with these words that the aforementioned fortunate result brought the Artists so much further by feeling a sweet tingling of honor that they did not hesitate to try their hand at some new and unprecedented works, the marvelous Colossi of the old Masters bear witness of this; and Plinius, in the aforementioned place, names some Colossal works of the old Artists as evidence of their bold audacity. Zeuxis was most of all famous for his audacity; he capably stepped through the door that Apollodorus had opened, says Plinius again in the same place, bringing the brush, which now deemed very important, to further honor and distinction. For the audacity of this remarkable Artist, see Lucianus in his little book called Zeuxis.
Quotation
Wijst ons een sodanigen vremden gril, door de Schilder-konst ge-inventeert, als ghy wilt, men sal u seer haest konnen toonen, waer de deelen uyt welck het is t’saem geset, gestolen zijn. Wie en sou niet konnen sien, uyt wat deelen het vliegent Paert van Pegus, des Phinxsen en diergelijcke gevormt zijn? Uyt dit gene dan geseyt is, blijckt dat het spreeck-woort (wanneer wy yets aerdighs in ’t natuerlijck leven beschouwen) dat is Schilderachtigh, qualijck gebruyckt wort, ende op-genomen wert, als of de Schepselen maer ten naesten by soo Geestigh, Cierlijck ende Playsant en waren, als de Geschilderde dingen, dat eenen grooten mislagh is, ten ware men het soo wilde nemen, dat is Schilderachtigh, (te weten) waerdigh om sijn playsantie, aerdige verkiesinghe ende grootheyt Geschildert te werden. Want andersins gelijck het gemeenlijck genomen wordt, soo soude de Schilderye het Principael, ende de volmaeckte natuer slechts een Copy wesen.
[suggested translation, Marije Osnabrugge:] Show us whichever strange caprice you want, invented by the Art of Painting, one will quickly be able to show you, wherefrom the parts from which it is assembled are stolen. Who would not be able to see, from which parts the flying horse of Pegasus, the Sphinx and such are formed from? From what is said, it becomes clear that the saying (when we see something charming in the natural life) that is Painterly, is used erroneously, and is used as if the Creatures are barely as Witty, Gracefully and Pleasant, as the Painted things, which is a great mistake, as one intends to say that is Painterly (that is) worthy to be painted because of its pleasure, charming selection and magnificence. Because otherwise it seems as if it is commonly perceived that the Painting is the Principal and the perfect nature nothing but a copy.
Quotation
Gelijck wy dan oock verscheyden Exempelen vinden, dat selfs Coningen dickwils met een gantsche stoet van hunne begunstighste Hovelingen, de Winckels der Constenaeren met hare tegen-woordigheyt vereerden. Men souw hier niet te onrecht mogen by voegen een menigte van Exempelen, die Franciscus Junius in sijn tweede Boeck op ’t Negende Capittel op-haelt, daer hy toont den overgrooten Prys die voor de Wercken van deftige Meesters betaelt wirdt; ’t gene de groot-achtinghe van de Schilder-konst niet duysterlijck te kennen geeft. {De grooten Prys geeft de hooghachtingh der oude, tot de Konst te kennen.}
[suggested translation, Marije Osnabrugge:] Just like we find many Examples, that even Kings together with a great train of favored Courtiers would often honour the Shops of Artists with their presence. One could rightfully add to this a number of Examples which Franciscus Junius mentions in his second Book in the Ninth Chapter, in which he shows the enormous Price that was paid for the Works of distinguished Masters; which clearly shows the great admiration of the Art of Painting. {The high Price shows the great admiration of the ancients for the Art.}
Quotation
Gelijck wy dan oock verscheyden Exempelen vinden, dat selfs Coningen dickwils met een gantsche stoet van hunne begunstighste Hovelingen, de Winckels der Constenaeren met hare tegen-woordigheyt vereerden. Men souw hier niet te onrecht mogen by voegen een menigte van Exempelen, die Franciscus Junius in sijn tweede Boeck op ’t Negende Capittel op-haelt, daer hy toont den overgrooten Prys die voor de Wercken van deftige Meesters betaelt wirdt; ’t gene de groot-achtinghe van de Schilder-konst niet duysterlijck te kennen geeft. {De grooten Prys geeft de hooghachtingh der oude, tot de Konst te kennen.}
[suggested translation, Marije Osnabrugge:] Just like we find many Examples, that even Kings together with a great train of favored Courtiers would often honour the Shops of Artists with their presence. One could rightfully add to this a number of Examples which Franciscus Junius mentions in his second Book in the Ninth Chapter, in which he shows the enormous Price that was paid for the Works of distinguished Masters; which clearly shows the great admiration of the Art of Painting. {The high Price shows the great admiration of the ancients for the Art.}
Quotation
Zoo komt dan deze onze Inleiding ook zeer wel te pas voor alle Liefhebbers van de Schilderkonst, schoon zy in de zelve onervaere zijn, om in't koopen van Konststukken niet bedrogen te worden, want zy zullen die waerdeeren nae de maete der deugden, die in de zelve zijn waergenomen, en geen naemkoopers blijven, gelijk'er tans veel zijn, die van d'een of d'anderen snoeshaen verleyt, kaele vodden in grooter waerden houden, om dat hun is wijs gemaekt, datze van d'een of d'ander groot Meester geschildert zijn. Zeker een belachlijke liefhebbery, als men iets voor konstich en hoog acht, daer men niet konstigs noch hoogs in zien kan. Niet dat ik zeggen wil, dat deeze mijne Inleiding allen Liefhebbers de oogen zoo zal
openen, dat zy zelfs strax van de kunst zullen kunnen oordeelen: [...]
[BLANC J, 2006, np] Cette "introduction" mienne est également très necessaire à tous les amateurs de l'art de peinture, même s'ils n'ont pas d'experience artistique. Elle leur évitera d'être trompés lorsqu'ils achèteront des oeuvres d'art, car ils sauront les évaluer à la mesure des qualités qu'ils verront en elles. Ainsi, ils ne resembleront pas à ces acheteurs de noms, comme il y en a tant aujourd'hui, qui, séduits par tel ou tel fanfaron, accordent une très grande valeur à des chiffons rapés parce qu'on leur fait croire qu'ils ont été peints par tel ou tel grand maître. Il s'agit certainement d'un passe-temps ridicule que de considérer qu'une chose est habile et grande alors quon n'y peut rien voir d'habile ou de grand. Je ne veux pas affirmer que mon "introduction" ouvrira les yeux de tous les amateurs et qu'elle leur permettra aussitôt de juger par eux-même de l'art.
Other conceptual field(s)
Quotation
{Goede kopyen maken goede stukken ruchtbaer.} Dewijl ik in 't voorige Hooftdeel aengeweezen hebbe, dat het den leergierige geesten nut en profijtelijk is, somtijts de werken van andere beroemde baezen nae te volgen, zoo past'er dit ook voor de liefhebbers by, dat de konstige stukken der groote meesters door 't nakopieeren van goede gezellen ruchtbaer worden. Want dewijl dezelve gemeenlijk in konstkamere opgeslooten zijn, en de Kopyën in alle Rijken worden omgezonden, zoo krijgenze daer door allerweegen zoodanich een luister,
dat de Konstminnaers zich niet en ontzien veel dachreyzen af te doen, om de prinsipaelen eens te beschouwen. [...] origineelen of oorspronkelijke werken der treflijke Meesters is, in de kopyen zal vinden. Want zulx is onmogelijk, ten waere eenich Godt den naevolger met den zelven geest des eersten meesters begenadigde. {En origineelen} Daer is altijts een bevallike lusticheit in d'origineelen, zegt Dionisius Halikarnassus, die in de kopyen ontbreekt: want hoe wel datze zijn nagevolgd, zoo wijzenzenochtans hier en daer iets uit, dat niet uit de natuer, maer uit een pijnlijken arbeyt schijnt voort te komen. Ook ziet men, dat de deugden des eersten prinsipaels in de kopyen met veele gebreeken omringt zijn, min of meer als de gedrukte bladeren, van eenich onverstandich letterzetter nae eenich moeylijk schrift geflanst, vol druksouten en feylen zijn, die den zin of verduisteren of omkeeren. Daer dan noch alder meest in de gemeene welstandige Harmonie en Gratie gefaelt wort.
[BLANC J, 2006, p. 325] {De bonnes copies font la renommée de bonnes oeuvres}. Puisque j’ai indiqué dans le chapitre précedent qu’il est utile et profitable aux esprits avides d’apprendre à imiter parfois les œuvres des autres maîtres célèbres, il convient aussi aux amateurs de faire la renommée des œuvres d’art des grands maîtres en les faisant copier par de bons compagnons. En effet, puisque ces oeuvres sont ordinairement enfermées dans des cabinets d’art et que leurs copies sont envoyées dans tous les pays, elles reçoivent par ce biais partout un tel lustre que les amoureux de l’art ne craignent de perdre de nombreux jours de voyage pour contempler une fois les originaux. […] Mais que personne ne s’imagine trouver dans les copies cette force absolue de l’art existant dans les originaux ou les œuvres originales des maîtres excellents. Une telle chose, en effet, est impossible, à moins que quelque dieu ne fasse faveur à l’épigone du même esprit que celui du premier maître. {Les originaux}.Il existe toujours une gracieuse joie, dans les originaux, dit Denys d’Halicarnasse, qui manque aux copies. Aussi, bien qu’imitées, elles montrent en effet, ici où là, quelque chose qui ne semble pas provenir de la nature mais d’un travail pénible. On voit également que les qualités d’une œuvre originale première s’entourent dans les copies de nombreux défauts, plus ou moins comme des feuilles imprimées, qui, baclées par un typographe inentendu d’après quelque écriture difficile, se remplissent de fautes et d’erreurs d’impression qui en assombrissent ou en changent le sens. Il y manque encore et surtout une beauté d’ensemble celle de l’harmonie et de la grâce ordinaires.
Other conceptual field(s)
Quotation
{Goede kopyen maken goede stukken ruchtbaer.} Dewijl ik in 't voorige Hooftdeel aengeweezen hebbe, dat het den leergierige geesten nut en profijtelijk is, somtijts de werken van andere beroemde baezen nae te volgen, zoo past'er dit ook voor de liefhebbers by, dat de konstige stukken der groote meesters door 't nakopieeren van goede gezellen ruchtbaer worden. Want dewijl dezelve gemeenlijk in konstkamere opgeslooten zijn, en de Kopyën in alle Rijken worden omgezonden, zoo krijgenze daer door allerweegen zoodanich een luister,
dat de Konstminnaers zich niet en ontzien veel dachreyzen af te doen, om de prinsipaelen eens te beschouwen. [...] origineelen of oorspronkelijke werken der treflijke Meesters is, in de kopyen zal vinden. Want zulx is onmogelijk, ten waere eenich Godt den naevolger met den zelven geest des eersten meesters begenadigde. {En origineelen} Daer is altijts een bevallike lusticheit in d'origineelen, zegt Dionisius Halikarnassus, die in de kopyen ontbreekt: want hoe wel datze zijn nagevolgd, zoo wijzenzenochtans hier en daer iets uit, dat niet uit de natuer, maer uit een pijnlijken arbeyt schijnt voort te komen. Ook ziet men, dat de deugden des eersten prinsipaels in de kopyen met veele gebreeken omringt zijn, min of meer als de gedrukte bladeren, van eenich onverstandich letterzetter nae eenich moeylijk schrift geflanst, vol druksouten en feylen zijn, die den zin of verduisteren of omkeeren. Daer dan noch alder meest in de gemeene welstandige Harmonie en Gratie gefaelt wort.
[BLANC J, 2006, p. 325] {De bonnes copies font la renommée de bonnes oeuvres}. Puisque j’ai indiqué dans le chapitre précedent qu’il est utile et profitable aux esprits avides d’apprendre à imiter parfois les œuvres des autres maîtres célèbres, il convient aussi aux amateurs de faire la renommée des œuvres d’art des grands maîtres en les faisant copier par de bons compagnons. En effet, puisque ces oeuvres sont ordinairement enfermées dans des cabinets d’art et que leurs copies sont envoyées dans tous les pays, elles reçoivent par ce biais partout un tel lustre que les amoureux de l’art ne craignent de perdre de nombreux jours de voyage pour contempler une fois les originaux. […] Mais que personne ne s’imagine trouver dans les copies cette force absolue de l’art existant dans les originaux ou les œuvres originales des maîtres excellents. Une telle chose, en effet, est impossible, à moins que quelque dieu ne fasse faveur à l’épigone du même esprit que celui du premier maître. {Les originaux}.Il existe toujours une gracieuse joie, dans les originaux, dit Denys d’Halicarnasse, qui manque aux copies. Aussi, bien qu’imitées, elles montrent en effet, ici où là, quelque chose qui ne semble pas provenir de la nature mais d’un travail pénible. On voit également que les qualités d’une œuvre originale première s’entourent dans les copies de nombreux défauts, plus ou moins comme des feuilles imprimées, qui, baclées par un typographe inentendu d’après quelque écriture difficile, se remplissent de fautes et d’erreurs d’impression qui en assombrissent ou en changent le sens. Il y manque encore et surtout une beauté d’ensemble celle de l’harmonie et de la grâce ordinaires.
Other conceptual field(s)
Quotation
LE PRESIDENT. Mais que direz-vous des Curieux qui sont du mesme avis ? Vous ne pouvez pas les traiter d'ignorans en peinture, eux qui en decident souverainement.
L'ABBE. Il y a quelques Curieux qui ont le goût tres-fin ; mais il y en a beaucoup qui ne se connoissent en tableaux que comme les Libraires se connoissent en Livres. Ils sçavent le prix, la rareté & la genealogie d'un tableau sans en connoistre le vray mérite, comme les Libraires sçavent parfaitement ce qu'un Livre doit estre vendu, l'abondance ou le peu d'exemplaires qu'il y en a, & l'histoire de ses éditions, sans rien sçavoir de ce qui est contenu dans le Livre.
LE CHEVALIER. Je suis persuadé que les Curieux dont vous parlez sont plus habiles que vous ne dites, mais qu’ils sont bien aises d'entretenir la passion des vieux tableaux, & pour cause.
Other conceptual field(s)
Quotation
En dus isset bygekomen datter ook somtijts Moden in de Schilderkonst sijn opgekomen, {Moden in de Schilderkonst.} die by na algemeen doorbraken: onder welcke de trant van verkramte Menschbeelden, diemen Sprangers Greepjes noemde, al mede mag ingeteld werden. Gelijkmen verder in de sukkel-tijt der Schilderkonst, en ’t leven der vermaarde Meesters kan ontwaar werden.
[suggested translation, Marije Osnabrugge:] And as such it has happened that sometimes Fashions have risen in the Art of Painting, {Fashions in the Art of Painting.} that were almost commonly established: amongst which may be counted the manner of cramped human figures, that one called Sprangers Greepjes. Like one can furthermore discern in the age of idiots of the Art of Painting and the life of famous masters.
Goeree shows an awareness of a development in Painting. In this case he dismisses the exaggerated musculature in the work of Bartholomeus Spranger and his contemporaries, calling this period (Manierism) ‘the age of idiots’. He repeats his dismissal of Spranger’s style on page 249 and has a comparable judgement of Hendrick Goltzius (Hoofdstuk XI, p. 405-406). [MO]
Other conceptual field(s)
Quotation
Vele onder d Oude en Jonge hebben gemeent dat het niet wel uyt te spreken noch te bepalen was, wat het eygentlijk is, dat wy Schoon noemen; en dat het oversulx niet net kan aangewesen werden, door welcke Waarnemingen, die volkomen en seker te verbeelden is: […] En nadien niet kan gelooghent werden datter ook trappen in de Schoonheyd zijn, en datmen Schoon, Schoonder en noch Schoonder vindt; soo isser geen reden die ons belett te dencken, datter ook een Alderschoonst is. Doe Aristoteles gevraagt wierd wat Schoonheyd was, en waarom al ’t geen Schoon is, bemind werd ! antwoordde hy: Dat is een Blindemans vrage, {Aristoteles meende datmen niet vragen moest wat Schoonheyd was.} d’Heer Kats heeft hem over de verschillige Keuse der Schoonheyd evenwel niet ruymborstig derven verklaren, want hy spreekter elders dese onsekere woorden van:
Men twist nog evenstaag, men twijffeld overal,
Wat datmen in den Mensch voor SCHOONHEYD keuren sal,
Daar is nauw eenig Volk of ’t heeft verscheide Gronden,
Waarop dat ymand SCHOON of LEELYK werd bevonden.
Seker nadien de verscheyde Volken ook in ’t verkiesen en goedkeuren de Schoonheyd niet alleen verschillig zijn, maar datter ook sommige gevonden werden die de Leelijkheyd en Mismaaktheyd ten opsigt van andere Oordeelders, voor de Schoonheyd stellen; sulx heeft menig onvast herssebekken in twijffel gebragt; of de Schoonheyd niet wel slegts in een Keur, of in de Mode, of in een eigen Zinnelijkheyd der Menschen bestaat. {In de Keur der Schoonheyd werd somtijts ook de Lelijkheyt voor Schoon aangesien.}
[suggested translation, Marije Osnabrugge:] Many amongst the Old and Young have thought that it is not easy to say nor determine what it really is, that we call Beautiful; and that it is not clear to pinpoint, by which Observations, it is to be depicted perfectly and clear: […] And since it cannot be denied that there are also steps in Beauty, and that one finds Beautiful, more Beautiful and even more Beautiful; as such there is no reason to stop us from thinking that a Most Beautiful also exists. When Aristotle was asked what Beauty was, and why all that is beautiful is loved ! he answered: That is the question of a blind man, {Aristotle thought that one should not ask what nature is.} Mister Cats has not dared to explain himself outspokenly about the different types of Beauty, as he utters these uncertain words about it somewhere: They continue to dispute, everywhere they doubt, What it is that one can judge to be BEAUTY in Man, There is barely any people, or it has different grounds, On which someone is thought BEAUTIFUL or UGLY. Especially since the different Peoples are not only different in choosing and approving Beauty, but that we can find some who place the Ugliness and Deformity before the Beauty in contrast to other Judges; such has brought doubt to unstable brains; whether the Beauty exists but in the Choice, or in Fashion, or in a personal reasoning of Men. {In the Choice of Beauty one did sometimes perceive Ugliness as Beautiful.}
Other conceptual field(s)
Quotation
Zy [NDR : schoonheid] is driederley: gemeen, ongemeen, en volmaakt: de gemeene is van de mode zeer afhangelyk, en vernoegd gemeene verstanden; de ongemeene, werd door ons verstand uit veele anderen gekooren: de volmaakte is, die wy gezegd hebben in inbeelding te bestaan.
[D'après DE LAIRESSE 1787, p.75:] Il y a au reste trois espèces de Beautés, savoir, la commune, celle au-dessus de la commune ou la rare, & la parfaite. J’appelle Beauté commune, celle qui dépend en grande partie de la mode & qui satisfait les esprits ordinaires ; la Beauté rare est celle dont l’esprit rassemble les différentes parties de plusieures individus ; mais la Beauté parfaite est purement idéale, ainsi que je l’ai remarqué plus haut.
Quotation
Met het woord recht Antiek, verstaa ik onvervalscht de Oudheid opvolgen; en niet gelyk veele doen, die hunne Beelden met een Mode vermengen, als Venus met een ryglyf, Mars met een harnas en yzere handschoenen, Pallas met een stroohoed, enz.
[D'après DE LAIRESSE 1787, p. 242:] Par l’étude de l’antique j’entends une imitation bien réfléchie & bien entendue des ouvrages des anciens, & non pas le mélange des costumes du jour, avec les idées des anciens […]
Quotation
[…] want het Antiek gaat in alle tyden door; en het Modern verandert t'elkens van Mode, geevende door haare eigene benaaming haare veranderlykheid genoeg te kennen […]
[D'après DE LAIRESSE 1787, p. 281-282:] […] différence qu’il y a entre l’antique & le moderne […] L’antique est beau dans tous les tems, au lieu que le goût des modernes suit constamment, dans toutes les parties de l’art, les révolutions continuelles des modes & les caprices journaliers des prétendus connoisseurs de notre tems.
Quotation
Een schrander Modeschilder zal zich wel wagten van het Antiek te gebruiken, en het een onder het ander te vermengen; want dat zou een onvergeevelyke misslag weezen: nademaal hy alles, 't geen hy in zyne geheele studie behoeft, overvloedig genoeg kan bekomen. Is het niet een groote dwaaling, eenige uitheemsche woorden te willen gebruiken in een taal die van zelve ryk genoeg is?
[D'après DE LAIRESSE 1738, p. 149:] An ingenious Mode-painter ought to take Care, not to meddle with the Antique, or to mingle the one with the other; for that would be an unpardonable Mistake; since he may be sufficiently furnished with modern Matter for his study. Is it not great Folly to introduce foreign Words into a Tongue, which is of itself copious enough?
Other conceptual field(s)
Quotation
Nu gelijck de Schilder-Konst heeft toegenomen soo langh de mildtheyt ende rijcke belooningh der Grooten, de neerstigheydt der eergierige aenqueeckte om eenen onsterfelijcken naem te verkrijgen, wetende dat indien sy die konden bereycken het haer aen geen winste ontbreecken souden; {Soo langh de rijcke belooning duerde, was de Schilder-konst aen ’t bloeyen.} soo heeft sy in tegendeel wederom beginnen af te nemen soo dra de Gelt-Liefde, de Liefde tot de Konst, uyt de herten der mogende Coningen en Vorsten begonde te weeren, waer door aenstonts, de groote Meesters verminderden, en daer was by na niemant die de Konsten de handt boven ’t hooft hieldt;
[suggested translation, Marije Osnabrugge:] Since the Art of Painting has increased as long as the kindness and rich reward of the Great has stimulated the diligence of the ambitious [men] to receive an immortal name, knowing that if they would manage to get it they would not miss out on profit; {As long as the rich reward lasted, the Art of Painting was flourishing.} to the contrary, she has again started to decline as soon as the Love of Money, started to push the Love for the Art out of the hearts of powerful Kings and Rulers, because of which the great Masters diminished, and there was almost nobody who took care of the Arts;
Quotation
Daer is oock noch een ander middel, waer door den Schilder hem selven een Vermaerde Naem kan maecken: Namentlijck dat hy somtijts, tijt en vlijt daer toe aenwent, om eenige van sijn beste ordinantien en teyckeningen in print uyt te geven: {Datmen sich door Printen uyt te geven kan in naem brengen.} Want vermits die de geheele Werelt door-wandelen, en in alle Liefhebbers handen komen, en dat de Schilderyen meest altijt maer in eene plaets blijven, soo is licht af te nemen dat men door eenige Print-Konst in de Wereldt te brengen, meerder bekent kan worden.
[suggested translation, Marije Osnabrugge:] There is also another way, by which the Painter can make a Famous Name for himself: Namely that he sometimes, uses time and effort to publish some of his best composition and drawings in print: {That one can make a name for himself by publishing Prints.} Because these spread all over the world, and come into the hands of all Amateurs, and paintings usually always stay in one place, it is easy to conclude that one can become more famous by bringing some Prints into the World.
Other conceptual field(s)
Quotation
Tien jaar om het verstand te rypen, en den geest op te wekken, is twee en twintig. Tien jaar om het leeven te onderzoeken en t’ordineeren, is twee en dertig; dan noch tien om uit te munten in ’t algemeen, zo in Theorie als Practyk, maakt zaamen twee en veertig, die nu vyftig, en meer bereiken kan, zyn de jaaren om een doorlugtigen naam, eer en geld te verkrygen. Zo is ’t dat ik de koers gereekent, of liever verdeeld heb, van een braaf Schilder, of Konstenaars leeven. Doch den Heemel beschikt het naar zyn welgevallen, helpt den eenen wat vroeg, en den anderen wat laater, absque ingenio, labor inutilis, dat is, zonder bequaamheid is ’t vergeefs gearbeid. Dierhalven zo leert ons de ervarentheid, dat de alderbeste middelen om in de Teekenkonst te vorderen is, wanneer men jong zynde, een bequaame geest, goed onderwys, en een volstandige naarstigheid heeft: waar van de laatste, de moeielykste dingen, gemakkelijk doet worden.
[suggested translation, Marije Osnabrugge:] Ten years to ripen the mind and incite the spirit, makes twenty-two. Ten years to investigate the life and to compose, makes thirty-two; then another ten to excel in general, both in Theory and Practice, makes forty-two, he who can reach fifty, which are the years to obtain an illustrious name, honour and money. This is how I count, or rather divide, the course of the life of a good Painter or Artist. Yet the Heaven determines it to its own desire, helps one [ndr: artist] a bit early, the other somewhat later, absque ingenio, labor inutilis, that is: without aptitude labour is in vain. Therefore the experience teaches us, that the best means to advance in the Art of Drawing is to have an adequate spirit, good instruction and enduring diligence: the latter makes the hardest things easy.
Other conceptual field(s)
Quotation
Voorwaar men hoeft zich dan niet te verwonderen, dat die Groote Meesters, haar zo veel aan de Teekening hebben laaten geleege leggen, en geen tyd of moeiten ontzien, om die volkoomentlyk te leeren, en daar door tot de hoogste top der volmaaktheid te geraaken, zynde verzeekert, dat zo zy een Eeuwige naam wilde verdienen, door dat middel dezelve zoude kunnen bekoomen. […] Hier zoude moogelyk iemand teegen werpen, dat de groote agting, die men voor zodaanige Printen en Teekeningen heeft, juist niet om de schoonheid of deugd is, maar eerder om de oudheid, voornaamentlyk, om dat zy zo quaalyk te bekoomen zyn, want het geen overvloedig en gemakkelyk te krygen is, werd doorgaans weinig geagt: welke Redeneeringe, by sommige niet onwaarschynlyk voorkoomen zou, maar myns oordeels, by de verstandige geen indruk vinden: […] Het is ook onweederspreekelyk, dat alles ’t geen volmaakt Schoon en Deugdzaam is, aldermeest gewenscht en ’t zorgvuldigste bewaard word.
[suggested translation, Marije Osnabrugge:] Truly one does not have to be amazed that those great masters, have placed so much emphasis on the Drawing and did not waste time nor effort, to learn it perfectly, and by that way reach the highest top of perfection, being certain, that if they had wanted to deserve an eternal name, they would be able to receive it by that means. […] Here one could perhaps object that the great esteem that we have for such prints and drawings are not because of the beauty or virtue, but rather for their age, mostly, because they are so difficult to get, as that which is abundant and easy to get, is often little esteemed; which argument would not appear to be unlikely to some, but to my opinion will not receive agreement from the wise: […] It is also indisputable, that everything which is beautiful and virtuous is most sought-after and kept in the most careful way.
Other conceptual field(s)
Quotation
Ghelijck nu de vreese van strenghe wetten in de verkeerdelick laetdunckende beghinners soo veele te weghe broght, dat sy haer selven ten minsten binnen de schreve hielden, soo wrocht d’Aemulatie (aldus wordt den naer-ijver ofte naevolghenslust gemeynlick gheheeten) noch vele krachtigher inde leersaeme Scholieren, wanneer sy niet alleen door een goedaerdighe ghesegghelickheyd bleven by ’t ghene sy van haere ghetrouwe onderwijsers ontfanghen hadden, maer wanneer sy boven dien d’aller beste wercken haerer meesters en ander Konstenaeren door een rusteloose eergierigheyd sochten t’overtreffen. De naevolghenslust is krachtiger dan de straffe en vreese die uyt de wetten ontstaet, seght Tacitus Annal. III. Cap. 15.
[Suggested translation, Marije Osnabrugge:] Just like the fear of severe laws stirred so much in the conceited beginners, that they at least kept themselves within the limits, as such the Emulation (as one commonly calls the envy or desire to imitate) is far more powerful in the studious Pupils, when they would not just stay within the kind reasonability of that which they had received from their loyal teachers, but when they would moreover try to surpass the very best works of their masters and other artists because of a restless pride. The desire to imitate is more powerful than the punishment and fear that springs from the laws, says Tacitus (…).
Junius discusses the advantage of competition amongst artists. He coins the term ‘aemulatie’ and its equivalents ‘na-ijver’ and ‘naevolghenslust’ to describe the need and habit of artists to try to surpass the (best) works of other artists, including their masters. In particular, he suggests that emulation may be the source of greater progress than following the strict rules of the trade. [MO]
Other conceptual field(s)
Quotation
De Poesije ende de Schilder-Konst sijn oock daer in malkanderen gelijck datse haer selven allebeyde meest met d'imitatie besigh houden. Wy sien 't daghelicks hoe niet alleen de Poeten maer oock de Schilders door eenen onderlinghen naer-yver ofte aemulatie de ghedaente der Goden met een stoute handt af-beelden, oock soo besteden sy haeren arbeydt om den mensche met t'saemen 't menschelick bedrijf uyt te drucken.
[Suggested translation, Marije Osnabrugge:] Poetry and Painting are also equal to each other, in that they occupy themselves mostly with imitation. We see daily how not only the Poets but the Painters as well because of a mutual envy or emulation portray the shape of Gods with a bold hand, just as they use their labor to express together the human activity.
In this citation, Junius connects emulation to ‘naer-yver’ (envy), but makes a difference. Emulation is used in the practical sense of ‘emulating’ colleagues and is seen as an aspect of the work of painters. Junius refers to the aemulation between Painters (and Poets) amongst themselves. Junius remarks on the similarity between painters and poets : both compete amongst eachother while depicting the Gods, so he sees no difference between painting and poetry here. [MO]
Other conceptual field(s)
Quotation
Den almoghenden God, als wesende den eenighen rijcken springh-ader alles goeds, word hier Godvruchtiglick in d’eerste plaetse gestelt; wiens oneyndelicke goedertierenheydt de herten der Ouders ghestaedighlick verweckt, om goede sorge over haere Kinderen te draeghen, ten eynde dat haere liefste panden ghetijdighlick in handen eenes goeden ende ghetrouwen Leer-meesters overghelevert sijnde, niet allen d’eerste grondslaeghen maer oock d’allerdiepste gheheymenissen der Konste van kinds beenen aen moghten indrinken. Indien het dan gheviel dat de Leerlingen haere leer-jaeren gheeyndight hebben ’t goede voorschrift der Meesters achter den rugghe bestonden te versmijten, ende haer eyghen hoofd tot naedeel van de konst te volghen, so plaght de vreese van strenghe wetten teghen de verdervers der konsten ghemaeckt dese haere onghebondenheyt krachtighlick te betoomen: indien sy daer en teghen van oprechtigheyd haerer eerster onderwijsinghe in het minste niet ghesint waeren af te wijcken, so wierden sy in desen standvastighen loop dapper ghestijft door eenen sekeren Naer-yver ofte Aemulatie, die de wackere verstanden gheen ruste liet ghenieten tot dat sy niet alleen haer Meester achterhaelden; maer ook de Meesters haerer Meesters te boven gingen.
[Suggested translation, Marije Osnabrugge:] The almighty God, being the only rich vein of all things good, is Devoutly placed here in first place; whose endless mercy steadily causes in the hearts of Parents to take good care of their Children, lest their dearest offspring are delivered timely to the hands of a good and loyal Master, may they not only drink in the first principles but also the deepest secrets of Art from childhood on. If it then happens that the Pupils, having finished their period of training, throw away the good instruction of the Master behind his back and follow their own mind to the disadvantage of the art, then the fear of strict laws made against the corruptors of the arts is apt to strongly bound this licentiousness: however, if out of honesty they never intended to deviate from their first instruction, then they are valiantly strengthened in this firm course through a certain envy or emulation, which would not allow the mind to enjoy any rest until they would not only overtake their Master; but also surpass the Masters of their Masters.
In the introduction of the second book, Junius focuses on the education of an artist. After a period of guided instruction by a master, an artist will continue to develop himself individually. During this period, some artists diverge from the basic principles that they were taught by there master. A strong force behind this independent artistic development is ‘na- ijver’ or ‘aemulatie’. Junius describes this force as the drive to be better than all other artists, from the present and past. As such, ‘na-ijver’ or ‘aemulatie’ is both a positive and a negative phenomenon, as it motivates artists to develop themselves albeit sometimes in the ‘wrong’ direction. [MO]
Other conceptual field(s)
Quotation
Ghelijck nu de vreese van strenghe wetten in de verkeerdelick laetdunckende beghinners soo veele te weghe broght, dat sy haer selven ten minsten binnen de schreve hielden, soo wrocht d’Aemulatie (aldus wordt den naer-ijver ofte naevolghenslust gemeynlick gheheeten) noch vele krachtigher inde leersaeme Scholieren, wanneer sy niet alleen door een goedaerdighe ghesegghelickheyd bleven by ’t ghene sy van haere ghetrouwe onderwijsers ontfanghen hadden, maer wanneer sy boven dien d’aller beste wercken haerer meesters en ander Konstenaeren door een rusteloose eergierigheyd sochten t’overtreffen. De naevolghenslust is krachtiger dan de straffe en vreese die uyt de wetten ontstaet, seght Tacitus Annal. III. Cap. 15.
[Suggested translation, Marije Osnabrugge:] Just like the fear of severe laws stirred so much in the conceited beginners, that they at least kept themselves within the limits, as such the Emulation (as one commonly calls the envy or desire to imitate) is far more powerful in the studious Pupils, when they would not just stay within the kind reasonability of that which they had received from their loyal teachers, but when they would moreover try to surpass the very best works of their masters and other artists because of a restless pride. The desire to imitate is more powerful than the punishment and fear that springs from the laws, says Tacitus (…).
Junius discusses the advantage of competition amongst artists. He coins the term ‘aemulatie’ and its equivalents ‘na-ijver’ and ‘naevolghenslust’ to describe the need and habit of artists to try to surpass the (best) works of other artists, including their masters. In particular, he suggests that emulation may be the source of greater progress than following the strict rules of the trade. [MO]
Other conceptual field(s)
Quotation
Alhoewel nu d’oude Konstenaers buyten twijfel door de hitte haeres volgh-lusts en door d’onverdraeghelicke onwederstaenlicke prickelen des naer-yvers krachtighlick tot een gantsch ernstighe oeffeninghe deser Konsten aengedreven wierden, nochtans moghen wy niet dencken dat dese Konsten aleen door d’onderlinghe Aemulatio der Konstenaeren ghevoordert sijn gheweest, maer wy houden ’t daer voor dat den grooten naem van vele welsprekende mannen de wackere gheesten der Konstenaeren met eenen oock opgheweckt heeft om yet wat te verrichten ’t welck dierghelijcke eere verdienen mocht.
[Suggested translation, Marije Osnabrugge:] Although the old Artists were without a doubt driven forcefully by the heat of their desire to imitate and by the unbearable irresistible incentives of envy towards serious practice of these Arts, still we should not think that these Arts have only advanced through the mutual Emulation of Artists, but we insist that the great name of many eloquent men have simultaneously incited the alert minds of Artists to do something which might deserve such an honor.
Other conceptual field(s)
Quotation
Nu zullen wy deze zaak eens verder onderzoeken, en aanmerken wat ieder in zyn oeffening noodig heeft,{Oogmerk des Schryvers in dit Hoofdstuk.} om zich in staat te stellen van nimmer verleegen te wezen […] Het eerste bestaat in verandering van hertstogten en concepten: het tweede in nieuwigheeden, waar door men ieder een kan behaagen en tot liefde verwekken […] Derhalven zyn veranderingen en nieuwigheeden noodig […] Voor eerst, de Beeldschilders betreffende […] Wat de Landschappen aangaat […]Wat de Zeeschilders belangt […] Betreffende de Architectuur […]Komen wy nu tot de Bloemen […]
[D'après DE LAIRESSE 1787, p.205-208:] Nous allons maintenant […] observer ce que le peintre dans chaque genre [NDR : practice] a besoin de savoir […] nous verrons ensuit s’il y a, en effet, assez de moyens pour exécuter ces idées ; & ce qui est propres à chaque genre de peinture. Le premier moyen consiste dans la variété [ndr : et nouveautés] des passions et des idées ; le second dans la production des choses nouvelles qui peuvent plaire & fixer l’attention [ndr : inspirer l’amour] […] ; ce qui rend la diversité d’idées absolument nécessaire. […] On objectera peut-être qu’il n’y a point assez de ressources pour varier constamment les idées […] je vais indiquer les sources qui peuvent en fournir en abondance […] pour les peintres de figures […], pour les paysagistes […], pour les peintres de marine […], pour l’architecture […], les bouquets […]
Other conceptual field(s)
Quotation
L’histoire d’un dessein & sa filiation qui nous apprennent les noms des amateurs à qui il a appartenu, les grandes collections dont il est sorti, ne conviennent qu’à des Marchands qui ont intérêt de s’en défaire avec plus d’avantage. Ces connoissances stériles n’éblouissent que les ignorans ; on prouve foiblement par cette prétenduë authenticité l’originalité d’un dessein ; c’est la chose même, à la VALEUR INTRINSEQUE de l’ouvrage qu’il faut s’attacher.
Other conceptual field(s)
Quotation
{Goede kopyen maken goede stukken ruchtbaer.} Dewijl ik in 't voorige Hooftdeel aengeweezen hebbe, dat het den leergierige geesten nut en profijtelijk is, somtijts de werken van andere beroemde baezen nae te volgen, zoo past'er dit ook voor de liefhebbers by, dat de konstige stukken der groote meesters door 't nakopieeren van goede gezellen ruchtbaer worden. Want dewijl dezelve gemeenlijk in konstkamere opgeslooten zijn, en de Kopyën in alle Rijken worden omgezonden, zoo krijgenze daer door allerweegen zoodanich een luister,
dat de Konstminnaers zich niet en ontzien veel dachreyzen af te doen, om de prinsipaelen eens te beschouwen. [...] origineelen of oorspronkelijke werken der treflijke Meesters is, in de kopyen zal vinden. Want zulx is onmogelijk, ten waere eenich Godt den naevolger met den zelven geest des eersten meesters begenadigde. {En origineelen} Daer is altijts een bevallike lusticheit in d'origineelen, zegt Dionisius Halikarnassus, die in de kopyen ontbreekt: want hoe wel datze zijn nagevolgd, zoo wijzenzenochtans hier en daer iets uit, dat niet uit de natuer, maer uit een pijnlijken arbeyt schijnt voort te komen. Ook ziet men, dat de deugden des eersten prinsipaels in de kopyen met veele gebreeken omringt zijn, min of meer als de gedrukte bladeren, van eenich onverstandich letterzetter nae eenich moeylijk schrift geflanst, vol druksouten en feylen zijn, die den zin of verduisteren of omkeeren. Daer dan noch alder meest in de gemeene welstandige Harmonie en Gratie gefaelt wort.
[BLANC J, 2006, p. 325] {De bonnes copies font la renommée de bonnes oeuvres}. Puisque j’ai indiqué dans le chapitre précedent qu’il est utile et profitable aux esprits avides d’apprendre à imiter parfois les œuvres des autres maîtres célèbres, il convient aussi aux amateurs de faire la renommée des œuvres d’art des grands maîtres en les faisant copier par de bons compagnons. En effet, puisque ces oeuvres sont ordinairement enfermées dans des cabinets d’art et que leurs copies sont envoyées dans tous les pays, elles reçoivent par ce biais partout un tel lustre que les amoureux de l’art ne craignent de perdre de nombreux jours de voyage pour contempler une fois les originaux. […] Mais que personne ne s’imagine trouver dans les copies cette force absolue de l’art existant dans les originaux ou les œuvres originales des maîtres excellents. Une telle chose, en effet, est impossible, à moins que quelque dieu ne fasse faveur à l’épigone du même esprit que celui du premier maître. {Les originaux}.Il existe toujours une gracieuse joie, dans les originaux, dit Denys d’Halicarnasse, qui manque aux copies. Aussi, bien qu’imitées, elles montrent en effet, ici où là, quelque chose qui ne semble pas provenir de la nature mais d’un travail pénible. On voit également que les qualités d’une œuvre originale première s’entourent dans les copies de nombreux défauts, plus ou moins comme des feuilles imprimées, qui, baclées par un typographe inentendu d’après quelque écriture difficile, se remplissent de fautes et d’erreurs d’impression qui en assombrissent ou en changent le sens. Il y manque encore et surtout une beauté d’ensemble celle de l’harmonie et de la grâce ordinaires.
Other conceptual field(s)
Quotation
Ick achte dat wy dese dinghen behooren aen te sien, seght Cicero {lib. iv. In Verrem.}, sprekende van den ongeloofelicke prijs die eertijds op de Konst-stucken gheset was, nae datse worden ghewaerdeert in het oordeel der ghener die eenen sonderlinghen treck tot de Konste hebben. Het nu is ook so heel vreemd niet dat het dese wackere verstanden hoogh-noodigh hebben gheacht den prijs te verhooghen; het magh wel wesen, segghe ick, dat sy de Konst nae het exempel van Apelles willens en wetens hebben soecken te verdieren: ghemerckt die dinghen maer alleen by vele menschen in groote achtinge worden ghehouden, de welcke van weghen haere dierte qualick te bekomen sijn. […] Want als desen goedaerdighen Konstenaar [Apelles] in het eyland Rhodus gelandet wesende, Protogenes den prijs sijner wercken ghevraeght hadde, so bevond hy dat Protogenes een seer gheringh gheld voor sijn werck eyschte, het welck Apelles dapper verdroten heeft; dies hy oock op Protogenes versocht, dat hy hem sijne wercken om vijftig talenten wilde verkoopen, uytgevende, dat hy koop-luyden ghenoech wist te vinden die hem die selivge voor de sijne souden afkoopen. Dese geschiedenisse heeft d'Inwoonders van Rhodus haere ooghen gheopent, om niet alleen haeren Konstenaren beter te verstaen, maer oock om te verhinderen dat sijne Schilderijen niet en souden vervoert worden, alhoewel Apelles van sijn voornemen in het minste niet ghesint en was te wijcken, tot dat sy den prijs dien hy daer voor gheboden hadde verbeterden, leest Plin. Lib. Xxxv. Cap. 10
[Suggested translation, Marije Osnabrugge:] I think we should consider these things, says Cicero {…}, talking about the incredible price that was placed on Art-works in former times, as soon as they are appreciated by the judgement of those who have an extraordinary taste for Art. It is then not so very strange that these alert minds have deemed it very necessary to heighten the price; it may well be, I say, that they have knowingly tried to make the Art more expensive after the example of Apelles: considering that by many people only those things are held in high esteem which are hard to obtain because of their expensiveness. […]Because when this gentle Artist [Apelles] having arrived at the island Rhodos, asked Protogenes the price of his work, he then learned that Protogenes asked very little money for his work, which made Apelles very sad; so that he also requested Protogenes that he would sell him his works for fifty talents, explaining, that he would be able to find enough merchants who would pay the same for his. This history opened the eyes of the inhabitants of Rhodos, to not only understand their Artists better, but also to prevent that their Paintings would not be shipped, although Apelles was not planning to cave in from his intention, until they would improve the price that he offered for it.(…)
Quotation
Gelijck wy dan oock verscheyden Exempelen vinden, dat selfs Coningen dickwils met een gantsche stoet van hunne begunstighste Hovelingen, de Winckels der Constenaeren met hare tegen-woordigheyt vereerden. Men souw hier niet te onrecht mogen by voegen een menigte van Exempelen, die Franciscus Junius in sijn tweede Boeck op ’t Negende Capittel op-haelt, daer hy toont den overgrooten Prys die voor de Wercken van deftige Meesters betaelt wirdt; ’t gene de groot-achtinghe van de Schilder-konst niet duysterlijck te kennen geeft. {De grooten Prys geeft de hooghachtingh der oude, tot de Konst te kennen.}
[suggested translation, Marije Osnabrugge:] Just like we find many Examples, that even Kings together with a great train of favored Courtiers would often honour the Shops of Artists with their presence. One could rightfully add to this a number of Examples which Franciscus Junius mentions in his second Book in the Ninth Chapter, in which he shows the enormous Price that was paid for the Works of distinguished Masters; which clearly shows the great admiration of the Art of Painting. {The high Price shows the great admiration of the ancients for the Art.}
Quotation
[…] In dienmen andere haer oordeel ondersoecke, soo komt te vooren niet alleen den grooten Prijs ende waerde die dese dingen [antique sculpture, ndr.] altijts by de kenders in oude tijden gehadt hebben, en oock nu ter tijt noch hebben; als ’t eerste wert getuyght van Cicero, Plinius, ende andere schrijvers van geloof, door ’t verhael van dinghen by na ongheloofflijck, ende het tweede leert de daghelijckse ervarentheyt: Maer komt daer toe oock de eenparighe toestemmingh van Raphael d’Vrbijn, Michiel angelo Bonarotti, en al de treffelijcke Meesters: die als bekent is, dit niet alleen met woorden rondelijck verklaert, maer oock metter daet betoont hebben; haer heele werck stellende na desen richt-snoer: Ja soo verre, datse dickwils niet ontsiende, heele stucken in hun wercken in te voegen by na Roovers zijn geworden, in plaets van navolgers. En van geen ander verstant zijn de Liefhebbers; als die gemeenlijck voor ’t beste van hun wercken dat oordeelen, het welck meest heeft van die oude Voor-beelden. Selfs die van Venetien, die nochtans altijdt meest in ’t Coloreren ende meesterlijckheydt van het Pinceel als inde Teyckeningh hebben uytgemunt, konnen hier toe strecken voor ghetuyghen; aenghesien Mategna, Palma hier uyt geseyt werden, veel geleert en gevordert te hebben.
[suggested translation, Marije Osnabrugge:] […] When one investigates the judgement of others, not only the high Price and value that these things [ndr: antique sculpture] have also had for the connoisseurs in the ancient times, and still have nowadays; firstly it was argued by Cicero, Pliny, and other authors of standing, from the story of things almost unbelievable, and secondly the daily experience teaches it: But the unequivocal agreement of Raphael of Urbino, Michelangelo Buonarroti, and all the powerful Masters: who – as is known – have not only directly declared this with words, but also shown with action; forming their whole oeuvre after this guideline: Yes to such a degree, that they often were not stopped from incorporating complete pieces in their works, almost becoming Thiefs, instead of imitators. And the Amateurs are of the same mind; as they commonly judge those parts of their works as the best, which resemble those old Examples the most. Even those of Venice, who normally have excelled most in the Coloring and virtuosity of the Brush then in the Design, may serve as witnesses of this; as Mantegna, Palma are said to have learned and taken much from it.
Quotation
Soo veel als’er tot noch toe de naam van Konstkenders en beminnaars met waarheyd gedragen hebben, zijn doorgaans van oordeel geweest, dat de Oude overblijffselen der goede statu-Beelden en Half ronden en ’t geen in de bloey-tijd der Schilder en Bootseer-kunde gemaakt is voor de Schoonste in de Konst, en voor de Leerlingen de beste en volmaaktste Voor-beelden te houden sijn. Welke waarheyd van de neerstigen Heer Jan de Bisschop, aangemerkt zijnde, hem ook opentlijk in de Opdragt van sijn vijftig eerst uytgegeven statu-Beelden, heeft doen belijden; dat hy door lange ervarentheyd, in dat gevoelen meer en meer bevestigt was. Want het zy, segt hy, dat we onse meeninge bouwen op d’agting en hoogen prijs, welke voor dusdanige Konstbeelden, al van ouden tijden is betaald geworden, (waar van Cicero, Plinius en andere mannen van kennis; Beneffens de daaglijxse ervarentheyd getuygen konnen zijn:) of dat wy Raphael d’Urbijn, of Michel Angelo en sulke Meesters, ’t selve niet alleen met woorden, maar ook met der daat sien bevestigen; wy sullen bevinden datse hun geheele oeffening dar na gerigt hebben. En voor soo ver, veel eer Roovers dan Navolgers geworden zijn. Waarlijk seyd hy vorder, daar is geen andere reden, dat Vrankrijk, nu in der daat de Kroon spannende, het nu soo ver gebracht heeft, als dat het te Roomen met goede opmerking, de Oude Pronkbeelden wel doorsien, en der selver navolger Poussijn met veel Eer ontfangen, en seer hoog geagt heeft.
[suggested translation, Marije Osnabrugge:] As many as have rightfully carried the name of Connoisseur or lover, they were commonly of the opinion that the Ancient remains of good Statues and Reliefs and all that has been made in the golden age of the art of Painting and Sculpture are the most Beautiful in the Art, and would be the best and most perfect Examples for the Pupils. This truth, recognized by the diligent Mister Jan de Bisschop, who confessed it publicly in the Dedication of his first fifty published Statues; that he had been confirmed in this feeling by his long experience. Since, he says, we either build our opinion on the esteem and high price, which has always been paid for these artful Sculptures, (of which Cicero, Pliny and other men of knowledge – besides the everyday experience – can bear witness of:) or we can see Raphael of Urbino or Michelangelo show it not only with words but with deeds; we will find that they have focused their whole practice on it. And as such, have rather become Robbers than Imitators. Truly, he continued, there is no other reason, that France, which truly beats the lot nowadays, has come this far, than because it has insightfully received the Romans – understanding the Old Statues well – and their imitator Poussin, with much honor, holding them in high esteem.
Quotation
Mais son principal usage [ndr : la peinture] n’est pas seulement en de semblables observations, ny, comme dit Aristote {L. 8. Polit. c. 3.}, à donner une si parfaite connoissance des tableaus qu’on n’y puisse jamais estre trompé, soit pour la main ou la maniere des grands maistres, soit pour le fin discernement des copies d’avec les originaux, soit pour le prix qui depend presque tousjours de la fantaisie.
Other conceptual field(s)
Quotation
[…] la Peinture est un Art tout spirituel : Car ce qui consiste seulement dans la Partie mechanique est si matériel, qu’ils [les Anciens et les Historiens] ne contoient presque pour rien ; aussi ne regloient-ils pas le prix des Tableaux par la quantité ny par la grandeur des figures : Il arrivoist mesme quelque fois que la destresse du lieu à peindre et la sterilité du Sujet, donnoient occcasion à ces beaux Genïes d’en tirer de l’avantage, et de faire une production d’esprit qui surpassoit en grandeur de reputation les plus abondantes Compostions. […] si bien que cette destresse donna lieu à l’Ingenieux Timanthe de faire connoistre que son esprit estoit en effet plus eslevé et plus puissant que toutes les forces de la Peinture. Il s’avisa donc, pour suppléer au défaut de matière, de faire voir seulement aux yeux de l’esprit, ce qu’il ne pouvait monstrer à ceux du corps.
Quotation
Ils [ndr : des gens] m’apprirent aussi que cette Femme qui les conduisoit, estoit la Princesse des Peintres, qui presidoit dans leurs Academies & Assemblées, qui jugeoit & decidoit du prix des ouvrages, & donnoit des loix & des regles certaines & infaillibles, pour arriver à la perfection de la Peinture.
Quotation
Que la perspective fournissoit des regles universelles pour la representation des objets tant pour la forme que pour la couleur, & pour les degrés de force, des teintes & des ombres, tellement que l’on devoit s’étudier à se rendre trés familieres, afin de les bien mettre en pratique, en observant toûjours de faire un choix avantageux des divers effets de la nature, pour s’efforcer d’atteindre à la beauté & perfection de l’art, évitant l’humeur interessée de ceux qui distinguent entre un Pinceau d’or, un d’argent & un autre de plomb, travaillant inégalement selon la difference de prix, mais qu’on doit toûjours s’habituer à travailler de son mieux parce qu’il est plus glorieux de valoir que de se faire valoir, ce dernier ne pouvant durer que la vie, mais le merite de l’ouvrage passant jusqu’à la posterité.
Other conceptual field(s)
Quotation
Chap. XII, Of Antiquities
Out of the Treasury and Storehouse of venerable Antiquities, I have selected these three sorts. Statues, Inscriptions, and Coynes ; desiring you to take a short view of them, ere you proceed any further.
The pleasure of them is best known to such as have seen them abroad in France, Spain, and Italy […]. And indeed, the possession of such Rarities, by reason of their dead costliness, doth properly belong to Princes, or rather to princely minds. […]. Sure I am, that he that will travel, most both heed them, and understand them, if he desire to be though ingenious, and to be welcome to the owners. For next men and manners, there is nothing fairly more delightful, nothing worthier observation, than these Copies, and memorials of men, and matters of elder times ; whose lively presence is able to perswade a man, that he now seeth two thousand years ago. Such as are skilded in them, are by the Italians termed Virtuosi, as if others that either neglect or despise them, were idiots, or rake-hels. And to say truth, they are somewhat to be excused, if they have all Leefhebbers (as the Dutch call them) in so high estimatiion, for they themselves are so great lovers of them (& similis simili gaudet) that they purchase them at any rate, and lay up mighty treasures of money in them.
Quotation
Quadre. On appelle ainsi toutes les bordures quarrées qui enferment quelque ouvrage soit de sculpture soit de peinture, ou autres choses, de quelque matieres qu’ils puissent estre ; Ce n’est pas qu’à l’égard des bordures rondes, ovales ou d’autres figures, on n’employe aussi ce mot abusivement. Car on nomme indifferemment Quadre la bordure ou la corniche qui environne un tableau. Outre que les Quadres servent d’ornement aux tableaux ; ils contribuent encore à les faire paroistre davantage. Aussi les marchands & les Curieux affectent de ne montrer jamais leurs tableaux, s’ils ne sont dans des bordures, afin qu’ils fassent un plus bel effet ; C’est pourquoy les italiens disent qu’une belle bordure qu’ils nomment corniche, est il Rufiano del quadro ; car parmy eux le mot de quadro est pris pour tableau. V. p. 172. 176. Pl. XXVIII.
Other conceptual field(s)
Quotation
Indien staet zijnde, is het tijt om na eerlijck Gewin en Rijckdom om te sien. {3. Tijt van een groot Meester om Rijckdom te krijgen.} Soo ras men sich kan verseeckeren datmen door sijn gedane Neerstigheydt een volkomen Meester geworden is, die sonder alle hulp van andere onderwijsers alleen kan voort studeeren, en dat sijnen Naem daer by begint vermaert te werden, soo moetmen trachten sich selven over al in de gunste der Menschen in te dringhen; {Gunste der groote en Konstkenners.} insonderheyt meest ontrent de groote, als Koningen, Princen, Vorsten en Heeren, ende wel voornamentlijck by die, welcke door Liefde tot de Konst, de Konstenaer beminnen, ende deselve door rijckelijck te beloonen de handt boven ’t hooft houden: Oock omtrent verstandighe en Geleerde Heeren, die goede Konst-kenders zijn, ende u hier en daer konnen voor-draghen, en Recommanderen daer wat Meesterlijcks te maecken valt.
[suggested translation, Marije Osnabrugge:] When one has arrived there, it is time to look after honest Profit and Wealth. {3. Period for a great Master to obtain Wealth.} As soon as one can be sure that he has become a perfect Master through his past Diligence, who can proceed his studies without any assistance of other teachers, and moreover that his name is starting to become famous, as such one should attempt to come into the favor of Men everywhere; {The favor of the great and the Connoisseurs.} especially with regard of the great such as Kings, Princes, Rulers and Lords, and principally with those who, for the Love of Art, love the Artist and protect him by rewarding him copiously: Also with regard to sensible and Learned Gentlemen, who are good Connoisseurs, and may be able to introduce you here and there and advice were something Masterly is to be made.
Quotation
Enfin le tems arrive où le public apprétie un ouvrage, non plus sur le rapport des gens du métier, mais suivant l'impression que fait cet ouvrage. Les personnes qui en avoient jugé autrement que les gens de l'art, & en s'en rapportant au sentiment, s'entrecommuniquent leurs avis, & l'uniformité de leur opinion change en persuasion l'opinion de chaque particulier. Il se forme encore de nouveaux maîtres dans les arts, qui jugent sans intérêt & avec équité des ouvrages calomniez. Ces maîtres désabusent le monde méthodiquement des préventions que leurs prédecesseurs y avoient semées. Le monde remarque encore de lui-même, que ceux qui lui avoient promis quelque chose de meilleur que l'ouvrage dont le mérite a été contesté, ne lui ont pas tenu parole. Les contradicteurs obstinez meurent d'un autre côté. Ainsi l'ouvrage se trouve géneralement estimé à sa valeur véritable.
Other conceptual field(s)
Quotation
En second lieu, comme le public n'est pas également éclairé dans tous les païs, il est des lieux où les gens du métier peuvent le tenir plus long-temps dans l'erreur qu'ils ne le peuvent tenir en d'autres contrées. Par exemple, les tableaux exposez dans Rome seront plutôt apprétiez à leur juste valeur, que s'ils étoient exposez dans Londres ou dans Paris. Les Romains naissent presque tous avec beaucoup de sensibilité pour la peinture, & leur goût naturel a encore des occasions fréquentes de se nourrir & de se perfectionner par les ouvrages excellens qu'on rencontre dans les églises, dans les palais, & presque dans toutes les maisons où l'on peut entrer. Les mœurs & les usages du païs y laissent encore un grand vuide dans les journées de tout le monde, même dans celles de ces Artisans condamnez ailleurs à un travail qui n'a gueres plus de relâche que le travail des Danaïdes. Cette inaction, l'occasion continuelle de voir de beaux tableaux, & peut-être aussi la sensibilité des organes plus grande dans ces contrées-là que dans des païs froids & humides, rendent le goût pour la peinture si géneral à Rome, qu'il est ordinaire d'y voir des tableaux de prix jusques dans des boutiques de Barbiers, & ces Messieurs en expliquent avec emphase les beautez à tous venans, pour satisfaire à la nécessité d'entretenir le monde, que leur profession leur imposoit dès le temps d'Horace. Enfin dans une nation industrieuse & capable de prendre toute sorte de peine pour gagner sa vie, sans être assujettie à un travail reglé, il s'est formé un peuple entier de gens qui cherchent à faire quelque profit par le moïen du commerce des tableaux. Ainsi le public de Rome est presque composé en entier de connoisseurs en peinture. Ils sont, si l'on veut, la plûpart des Connoisseurs médiocres, mais du moins ils ont un goût de comparaison qui empêche les gens du métier de leur en imposer aussi facilement qu'ils peuvent en imposer ailleurs. Si le public de Rome n'en sçait point assez pour réfuter méthodiquement leurs faux raisonnemens, il en sçait assez du moins pour en sentir l'erreur, & il s'informe après l'avoir sentie de ce qu'il faut dire pour la refuter. D'un autre côté les gens du métier deviennent plus circonspects lorsqu'ils sentent qu'ils ont affaire avec des hommes éclairez. Ce n'est point parmi les Théologiens que les Novateurs entreprennent de faire des Prosélites de bonne foi.
Other conceptual field(s)
Quotation
Nu zullen wy deze zaak eens verder onderzoeken, en aanmerken wat ieder in zyn oeffening noodig heeft,{Oogmerk des Schryvers in dit Hoofdstuk.} om zich in staat te stellen van nimmer verleegen te wezen […] Het eerste bestaat in verandering van hertstogten en concepten: het tweede in nieuwigheeden, waar door men ieder een kan behaagen en tot liefde verwekken […] Derhalven zyn veranderingen en nieuwigheeden noodig […] Voor eerst, de Beeldschilders betreffende […] Wat de Landschappen aangaat […]Wat de Zeeschilders belangt […] Betreffende de Architectuur […]Komen wy nu tot de Bloemen […]
[D'après DE LAIRESSE 1787, p.205-208:] Nous allons maintenant […] observer ce que le peintre dans chaque genre [NDR : practice] a besoin de savoir […] nous verrons ensuit s’il y a, en effet, assez de moyens pour exécuter ces idées ; & ce qui est propres à chaque genre de peinture. Le premier moyen consiste dans la variété [ndr : et nouveautés] des passions et des idées ; le second dans la production des choses nouvelles qui peuvent plaire & fixer l’attention [ndr : inspirer l’amour] […] ; ce qui rend la diversité d’idées absolument nécessaire. […] On objectera peut-être qu’il n’y a point assez de ressources pour varier constamment les idées […] je vais indiquer les sources qui peuvent en fournir en abondance […] pour les peintres de figures […], pour les paysagistes […], pour les peintres de marine […], pour l’architecture […], les bouquets […]
Other conceptual field(s)
Quotation
Oversulcks hebben sy [Schilders] 't niet raedtsaem gheacht door een ontijdelicke vernieuwinghe haer selven den ghemeynen man op den hals te halen; maer sy hebben liever in 't maecken haerer beelden de Poeten nae ghevolght;
[Suggested translation, Marije Osnabrugge:] As such they [NDR: painters] did not think it wise to get themselves into trouble with the common man over an untimely innovation; but in the production of their images they have rather imitated the Poets;
Quotation
De aerdigh-vercierende Rijckelijckheydt ghevonden werdt, en sal oock gheen minder glans aen de Kunst aen-brenghen. Hoe nootsaeckelijck de selve mede van een Schilder in achtinghe dient ghenomen te werden; kan men hier uyt bespeuren door de opweckende toe-gheneghentheyt, die men daer door in de ghemoederen van de Konst-beminders wacker maeckt, sulcx bevindtmen daghelijcx in die gheene, die haer Stucken, en Wercken daer mede verrijcken, soo datse met een wensch-begheerte, het oogh der Lief-hebberen tot haer dinghen verrucken, en dat daer door de Stucken haer te beter van de handt gaen.
[proposition de traduction, Léonard Pouy:] Soulignons l’importance d’une plaisante abondance décorative, qui n’apportera pas moins d’éclat à l’art. Combien il est nécessaire pour un peintre de prêter attention à ceci peut être perçu dans les affections stimulantes qu’elles éveillent dans le l’esprit des amateurs d’art. Cela se voit tous les jours chez ceux enrichissent de cette façon leurs tableaux et les œuvres, attirant l’œil de l’amateur sur leurs objets, avec comme résultat que leurs morceaux se vendent mieux.
Other conceptual field(s)
Quotation
Alhoewel nu d’oude Konstenaers buyten twijfel door de hitte haeres volgh-lusts en door d’onverdraeghelicke onwederstaenlicke prickelen des naer-yvers krachtighlick tot een gantsch ernstighe oeffeninghe deser Konsten aengedreven wierden, nochtans moghen wy niet dencken dat dese Konsten aleen door d’onderlinghe Aemulatio der Konstenaeren ghevoordert sijn gheweest, maer wy houden ’t daer voor dat den grooten naem van vele welsprekende mannen de wackere gheesten der Konstenaeren met eenen oock opgheweckt heeft om yet wat te verrichten ’t welck dierghelijcke eere verdienen mocht.
[Suggested translation, Marije Osnabrugge:] Although the old Artists were without a doubt driven forcefully by the heat of their desire to imitate and by the unbearable irresistible incentives of envy towards serious practice of these Arts, still we should not think that these Arts have only advanced through the mutual Emulation of Artists, but we insist that the great name of many eloquent men have simultaneously incited the alert minds of Artists to do something which might deserve such an honor.
Other conceptual field(s)
Quotation
[…] In dienmen andere haer oordeel ondersoecke, soo komt te vooren niet alleen den grooten Prijs ende waerde die dese dingen [antique sculpture, ndr.] altijts by de kenders in oude tijden gehadt hebben, en oock nu ter tijt noch hebben; als ’t eerste wert getuyght van Cicero, Plinius, ende andere schrijvers van geloof, door ’t verhael van dinghen by na ongheloofflijck, ende het tweede leert de daghelijckse ervarentheyt: Maer komt daer toe oock de eenparighe toestemmingh van Raphael d’Vrbijn, Michiel angelo Bonarotti, en al de treffelijcke Meesters: die als bekent is, dit niet alleen met woorden rondelijck verklaert, maer oock metter daet betoont hebben; haer heele werck stellende na desen richt-snoer: Ja soo verre, datse dickwils niet ontsiende, heele stucken in hun wercken in te voegen by na Roovers zijn geworden, in plaets van navolgers. En van geen ander verstant zijn de Liefhebbers; als die gemeenlijck voor ’t beste van hun wercken dat oordeelen, het welck meest heeft van die oude Voor-beelden. Selfs die van Venetien, die nochtans altijdt meest in ’t Coloreren ende meesterlijckheydt van het Pinceel als inde Teyckeningh hebben uytgemunt, konnen hier toe strecken voor ghetuyghen; aenghesien Mategna, Palma hier uyt geseyt werden, veel geleert en gevordert te hebben.
[suggested translation, Marije Osnabrugge:] […] When one investigates the judgement of others, not only the high Price and value that these things [ndr: antique sculpture] have also had for the connoisseurs in the ancient times, and still have nowadays; firstly it was argued by Cicero, Pliny, and other authors of standing, from the story of things almost unbelievable, and secondly the daily experience teaches it: But the unequivocal agreement of Raphael of Urbino, Michelangelo Buonarroti, and all the powerful Masters: who – as is known – have not only directly declared this with words, but also shown with action; forming their whole oeuvre after this guideline: Yes to such a degree, that they often were not stopped from incorporating complete pieces in their works, almost becoming Thiefs, instead of imitators. And the Amateurs are of the same mind; as they commonly judge those parts of their works as the best, which resemble those old Examples the most. Even those of Venice, who normally have excelled most in the Coloring and virtuosity of the Brush then in the Design, may serve as witnesses of this; as Mantegna, Palma are said to have learned and taken much from it.
Quotation
Gelijck wy dan oock verscheyden Exempelen vinden, dat selfs Coningen dickwils met een gantsche stoet van hunne begunstighste Hovelingen, de Winckels der Constenaeren met hare tegen-woordigheyt vereerden. Men souw hier niet te onrecht mogen by voegen een menigte van Exempelen, die Franciscus Junius in sijn tweede Boeck op ’t Negende Capittel op-haelt, daer hy toont den overgrooten Prys die voor de Wercken van deftige Meesters betaelt wirdt; ’t gene de groot-achtinghe van de Schilder-konst niet duysterlijck te kennen geeft. {De grooten Prys geeft de hooghachtingh der oude, tot de Konst te kennen.}
[suggested translation, Marije Osnabrugge:] Just like we find many Examples, that even Kings together with a great train of favored Courtiers would often honour the Shops of Artists with their presence. One could rightfully add to this a number of Examples which Franciscus Junius mentions in his second Book in the Ninth Chapter, in which he shows the enormous Price that was paid for the Works of distinguished Masters; which clearly shows the great admiration of the Art of Painting. {The high Price shows the great admiration of the ancients for the Art.}
Quotation
[Suggested translation, Marije Osnabrugge:] As the Athenians thought to have great reason to honour and serve their patron god Minerva above all the other Gods and Godesses, as such they thought it well to erect a beautiful statue for her on an elevated base; they commissioned two of the very best Artists, Alcamenes and Phidias¸to do this; and they meanwhile let it be known that the statue that was to be judged the best in everyone’s judgement, would be paid for with a nice sum of money, so the Artists eagerly went to work, driven by the hope for great profit and greater honour that appeared would follow from it. Alcamenes was completely inexperienced in the Mathematical Arts, and thought that he had acquitted himself farily well, when his statue appeared beautiful to those who were standing close. Phidias on the other hand had decided, according to the knowledge that he had from the Geometrical and the Optical sciences, that the whole appearance of the statue would change following the situation of the envisioned height, (…) as such saw the tides change within a matter of hours; because as the sweetness that one could perceive up close in the lovely statue of Alcamenes, disappeared because of the height and changed into a certain hardness, as such the crooked deformity of Phidias’ statue was softened miraculously by the forshorthening of the heightened location, and the difference in craftsmanship between the two artists was so remarkably large, that the one received the deserved praise, the other, on the other hand, was brought to shame with his work, see […]
In recounting the story of the competition between Alcamenes and Phidias for the commission of a statue of Minerva, Junius introduces the term profit (winst) to describe the motivation of both artist to win the competition, besides the great honour (eer) that would be bestowed upon them. In the Dutch edition, JUnius is much more explicit than in the English and Latin edition in his analysis of why Phidias’ sculpture was more successful in the end. He explains and identifies the foreshortening as the decisive factor. [MO]
Quotation
Nu gelijck de Schilder-Konst heeft toegenomen soo langh de mildtheyt ende rijcke belooningh der Grooten, de neerstigheydt der eergierige aenqueeckte om eenen onsterfelijcken naem te verkrijgen, wetende dat indien sy die konden bereycken het haer aen geen winste ontbreecken souden; {Soo langh de rijcke belooning duerde, was de Schilder-konst aen ’t bloeyen.} soo heeft sy in tegendeel wederom beginnen af te nemen soo dra de Gelt-Liefde, de Liefde tot de Konst, uyt de herten der mogende Coningen en Vorsten begonde te weeren, waer door aenstonts, de groote Meesters verminderden, en daer was by na niemant die de Konsten de handt boven ’t hooft hieldt;
[suggested translation, Marije Osnabrugge:] Since the Art of Painting has increased as long as the kindness and rich reward of the Great has stimulated the diligence of the ambitious [men] to receive an immortal name, knowing that if they would manage to get it they would not miss out on profit; {As long as the rich reward lasted, the Art of Painting was flourishing.} to the contrary, she has again started to decline as soon as the Love of Money, started to push the Love for the Art out of the hearts of powerful Kings and Rulers, because of which the great Masters diminished, and there was almost nobody who took care of the Arts;